Hoop,
Afgelopen dinsdag 25 februari was ik voor de zoveelste keer bij de herdenking van de Februaristaking uit 1941 bij het beeld van de Dokwerker op het Daniél Jonas Meijerplein in Amsterdam. Op 22 en 23 februari 1941 werden bij de eerste grote razzia 427 Joodse mannen door de Nazi’s opgepakt en op transport gezet naar de Vernietigingskampen. Het werd niet gepikt door de bevolking. Havenarbeiders, fabriekspersoneel, trein en trammachinisten en conducteurs, winkelbedienden, kantoormensen en nog veel meer werkers gingen in staking. Vanuit Amsterdam breidde de staking zich uit tot in het Gooi en de Zaanstreek. Het was de eerste en enige grootschalige verzetsactie tegen de Duitse bezetter in de oorlog. Een protest tegen discriminatie van je medelanders van je buurman of buurvrouw. Heldhaftig, Vastberaden, Barmhartigheid staat in het wapen van Amsterdam. De woorden zijn door koningin Wilhelmina na de tweede wereldoorlog aan de stad gegeven mede door de Februaristaking. Maar zijn die woorden Heldhaftigheid, Vastberaden, Barmhartigheid nog wat waard in Amsterdam, Nederland, in Europa anno 2025? Het jaar waarin we 80 jaar vrijheid vieren. Dinsdag in Amsterdam sprak Sheila Sitalsing, columniste van ‘De Volkskrant’ o.a. De volgende woorden: Leg je niet bij voorbaat neer bij de macht van de Bullebak. Verzet je ertegen, niet met de vraag of het zinvol is maar met de overtuiging dat het anders moet. Daarom staan wij hier ook bij kamp Zeist om ons te verzetten. Omdat het anders moet. We zijn tegen bezuinigingen op Vluchtelingenwerk die mevrouw Minister Marjolein Faber wil doorvoeren een bedrag van 20 miljoen euro. Geld waarmee vluchtelingenwerk de wettelijke taak heeft om gevluchte mensen te begeleiden in processen en procedures. God zij dank floot de rechter dat voornemen van bezuinigen terug. Maar de uitspraak geldt tot eind april en wat dan? En over recht gesproken, is het rechtvaardig gezinnen uit te zetten, mensen die voor hun veiligheid gevlucht zijn en voor hun toekomst in Nederland terecht zijn gekomen? Mensen die hier kinderen hebben gekregen en medelanders geworden zijn. Zoals de familie Babayants, die sinds 21 november in ‘De Open Hof’ een kerk in Kampen in een doorlopende kerkdienst zitten. De overheid wil deze Gewortelde kinderen in Nederland met hun ouders, terugsturen naar een land waar de kinderen nog nooit geweest zijn. Hoelang gaat dit nog duren? Geef uitkomst, geef toekomst, geef hoop, geef liefde waren de eindwoorden van een gebed tijdens de start van het Kerkasiel op 21 november. En dan het Nigeriaans gezin een moeder met twee kinderen die s ’morgens op 7 uur door de politie in vol ornaat van hun bed gelicht werden uit het AZC Emmen en in Kamp Zeist terecht kwamen. Op 16 februari was voor dit gezin er een extra wake en niet voor niets, want voorlopig mogen ze blijven op grond van een voorlopige voorziening door de Raad van State, let wel voorlopig. Wij hier verzetten ons tegen deze praktijken van uitzetten. Voor deze Gewortelde kinderen moet een Pardon gelden. We verzetten ons ook tegen de afschaffing van de voorrang hebben op een sociale huurwoning voor statushouders. Waar praat je over? Het gaat hier om 9 van de 100 woningen. Over gastvrijheid gesproken! Wij verzetten ons ook tegen de strenge Asielwetten van deze regering en dat doet ook de Raad van State maar daar heeft de PVV-fractie o.l.v. meneer Wilders lak aan. Wij verzetten ons ook tegen de strengere regels voor gezinshereniging. Het zal je kind maar wezen dat niet mag komen. Maar bovenal verzetten we ons tegen het terugsturen van mensen en kinderen die gevlucht zijn, voor, geweld, oorlog, vrijheid van mening, geloof., honger, haat. Maar deze regering hanteert de leuze vol is vol en eigen volk eerst. Het egoïsme viert hoogtij en niet alleen in Nederland ook in Europa, en Amerika. Afgelopen dinsdag bij de herdenking van de Februaristaking zei Sheila Sitalsing ook dit en ik citeer; ’84 jaar geschiedenis is helemaal niet zo lang geleden, soms voelt het als gisteren, soms vandaag. Wanneer we zien hoe intimiderende bullebakken zich het wereldtoneel aan het toe eigenen zijn. Hoe de internationale rechtsorde wordt aangevallen en verkruimelt waar we bij staan. Hoe partijen die wortelen in fascisme of die hun inspiratie ontlenen aan onderdelen van fascistisch gedachtengoed, overal om ons heen aan aanhang winnen. We horen hoe woorden van uitsluiting en haat de taal binnen kruipen. We zien hoe de leider van de vrije wereld z’n middelvinger opsteekt naar dezelfde vrije wereld. Tot zover Mevrouw Sitalsing. Ze maakte duidelijk dat verzet toen en nu zich niet neer legt bij de macht van de Bullebak. Verzet brengt hoop. Aan de vervolgden aan de mensheid. En wij hier met zijn pakweg 25tigen verzetten zich, net als de 200.000 mensen in München die twee weken geleden protesteerde tegen racisme en fascisme. Ja, verzet brengt hoop, hoe klein soms ook. Hoop voor vervolgden, hoop voor vluchtelingen hoop voor een beter bestaan. Daarom staan we hier elke eerste zondag van de maand. Met de kennis dat we al 80 jaar in een vrije wereld leven en dat zo willen houden en die vrijheid gunnen we ook aan de vluchtelingen. En we blijven ons verzetten tegen machten die onze Heldhaftigheid en Vastberadenheid en vooral onze Barmhartigheid om zeep willen helpen. Vorige zondag in mijn kerk in Zeist-West was er viering door gemeenteleden met als thema Hoop. En op de liturgie stond op de laatste bladzijde een uitspraak van Charles Péguy (1873-1914) een Franse auteur en essayist. Als slot lees ik die woorden voor.
Waar ik versteld van sta, zegt God, is Hoop
Die Hoop verbaast Mij.
Dat die arme kinderen zien,
Hoe het allemaal gebeurt
en dat ze geloven
dat het morgen beter zal gaan.
Dat is verbazingwekkend
En is wel het grootste wonder van onze genade
Ik sta er versteld van.
Gijs. Wildeman,
26 februari, 2025
Bronnen: Comité Februaristaking, uitgave krant 2025
Volkskrant 26 februari, digitaal. www.vluchtelingenwerk.nl.nl www.wakezeist.nl Liedboek v/d kerken 607