Bij De Kruispost zijn ongeveer 3.500 mensen geregistreerd. Zij komen uit alle windstreken. Naar een schatting van de GGD Amsterdam zijn
er tussen de 15-20.000 illegalen in deze stad aanwezig….
Artsen werken aldaar op vrijwillige basis. Daarnaast zijn ook andere hulpverleners actief zoals een maatschappelijk werkster, psycholoog en een jurist.
Voor een kleine vergoeding
kan een patiënt ook doorverwezen worden naar de tandarts. Ook heeft de Kruispost een chirurg en een dermatoloog bereid gevonden om tegen een sterk gereduceerde prijs een consultatie of kleine ingreep te verrichten.
De tandarts trekt alleen tanden
en kiezen. U kunt zich niet voorstellen hoeveel mensen wij zien met ernstige gebitsafwijkingen t.g.v. cariës. Er zijn dan geen andere mogelijkheden meer dan alleen kiezen trekken. Meestal zijn het tandartsen in opleiding die op de KP werken. Zij zijn
bijna klaar met hun opleiding. Zij hebben nooit geleerd kiezen te trekken. Hier kunnen zij worden geschoold. Wrang maar waar…. En over goede gebitsverzorging in het algemeen wil ik het al helemaal niet hebben….
Het overgrote deel van onze
populatie is niet gedocumenteerd. Zij wonen veelal ook illegaal of hebben geen duidelijke vaste verblijfplaats.
U kunt zich voorstellen dat de persoonlijke hygiëne dan vaak ook zeer te wensen overlaat…. Om de hoek – bij De Kloof - kunnen
daklozen zich douchen en voor een zeer kleine bijdrage hun kleren laten wassen. Maar toch komen bij bepaalde aandoeningen zoals diabetes hele ernstig huidinfecties voor bij relatief kleine wondjes. En dan praat ik nog niet eens over een open been – in
ons jargon een ulcus cruris.
We moeten helaas vaststellen dat de overheid een dubbele agenda voert. Zij trekt niet hard aan de uitzetting van uitgeprocedeerden. Zij vormen voor de arbeidsmarkt ook een welkome aanvulling. Indien nodig krijgen zij een
tijdelijk BSN nummer en een tijdelijke ZV. Indien zij niet meer nodig zijn, wordt hen deze voorrechten weer ontnomen. Witte illegalen noemen wij hen.
U kunt zich voorstellen dat er ernstige tot zeer ernstige psychosociale problemen zich voordoen onder
deze populatie. Vooral het uitzichtloze vooruitzicht, dat er nooit een einde komt aan hun situatie.
Bij chronische ziekten zoals diabetes of hoge bloeddruk is het nauwelijks mogelijk om naar Nederlandse maatstaven adequate zorg te bieden. De controles
zijn vaak incidenteel. De kosten voor laboratorium voor de meesten niet te dragen. Gelukkig zijn er diverse privé potjes wel vergoedingen mogelijk zijn voor geneesmiddelen.
Als medici zijn we erg gespitst op tuberculose. Het klachtenpatroon is
zeer divers. Aangezien deze aandoening in onze samenleving nauwelijks of niet voorkomt, moeten wij vaststellen dat in deze populatie het voorkomen van tbc behoorlijk hoog is. De GGD Amsterdam biedt voor opsporing alle benodigde mogelijkheden. Voor de patiënt
wordt geen belemmering opgeworpen. Uiteraard dient dit ook een belang van onze eigen Nederlandse samenleving……
Want recent zag ik een patiënt met TBC bij wie ook een mogelijke longtumor was vastgesteld in een ziekenhuis X. Doch hem
werd aldaar te verstaan te gegeven dat zij geen verder onderzoek wilden inzetten. Gelukkig vinden wij in het VU MC een ‘safe haven’. Want zij denken daar allereerst aan de mens! En zij hebben daar altijd ergens een potje. Al is het maar voor een
bepaald wetenschappelijk onderzoek…….
Vroeger werden ook geneesmiddelen aan patiënten gratis meegegeven. De Inspectie heeft dit recent na een inval verboden……
Een groot deel van de artsen werken op de Kruispost
als pensionado. De meesten hebben hun registratie niet meer. De Inspectie wil dit veranderen. In overleg met de KNMG is besloten dat een registratie als basisarts voldoende is. U kunt zich voorstellen dat de Gemeente Amsterdam ook grote voordelen heeft bij
een goed functionerende KP. De meeste artsen zijn namelijk zeer ervaren en zeer gemotiveerd!
Komt er voor velen ooit een einde aan deze uitzichtloze situaties? Ik betwijfel het. Maar in het algemeen kun je stellen dat de situatie in hun land van herkomst
nog veel slechter is. En er leeft bij hen ook vaak de hoop: ooit zal het beter worden….