Categorie archieven: Niet gecategoriseerd

God, we zien bijna dagelijks vluchtelingen,
uit een boot gekomen of opgevist uit zee.

Nat, hongerig en angstig zijn ze,
maar vastberaden op zoek naar een nieuwe toekomst.
En wij stoppen ze achter hekken, achter prikkeldraad.

We zeggen dat het zo niet gaat, dat ze met teveel zijn,
dat we natuurlijk doen wat we kunnen, maar dat we de stroom niet aankunnen en dat er regels moeten komen, rechtvaardige regels, natuurlijk – maar intussen verdwijnen onschuldige mensen achter hekken.

En wij, vrije mensen, voelen ons ongemakkelijk, schamen ons, staan hier en bidden voor hen die zich verlaten voelen voor hen voor wie de toekomst gesloten lijkt voor hen die wanhopig worden van het wachten.

Wij bidden dat wij niet vergeten wat vrijheid betekent, dat wij geroepen zijn mens te zijn voor elkaar, dat wij elkaar het leven gunnen, in vrijheid en in vrede.
Amen.

Op Goede Vrijdag 7 april om 15:00 uur hield de Franciscaanse Vredeswacht een wake voor de hekken van het Detentiecentrum Zeist.

Hierbij klonk ook weer het ‘Waarom waken wij’. Tetske Haalboom, afd. Zeist stelde deze verklaring op:

De maandelijks wake op de 1e zondag van de maand wordt al 17 jaar door Wake Zeist georganiseerd.
De directe aanleiding was de Schipholbrand.
Onze toenmalige werkgroep van de Raad van Kerken was aan het onderzoeken, wat er in het detentiecentrum gebeurde.

In de nacht van 26 op 27 oktober 2005 kwamen elf mensen om het leven bij een grote brand in een cellencomplex, het “Detentie- en Uitzetcentrum Schiphol-Oost”. Deze mensen konden niet meer uit hun cellen worden bevrijd door de bewaarders. De bewaarders slaagden er nog wel in om 21 van de 26 cellen te openen waardoor 32 cel bewoners hun cellen konden verlaten. In totaal raakten vijftien mensen, zowel bewaarders als cel bewoners, gewond en een vleugel van het gebouw werd verwoest.

Dezelfde dag zijn 110 mensen verplaatst naar Vreemdelingendetentie Zeist. Voor ons was dat aanleiding om een wake te organiseren op de 1e zondag van november 2005. Dat hebben we sindsdien altijd gedaan. Als stem tegen de slechte omstandigheden waaronder vreemdelingen vast zitten en vooral als protest tegen het opsluiten van mensen zonder strafblad, voor onbekende tijd. Ook op deze plek in het bijzonder tegen het uitzetten van kinderen, gezinnen, die vele jaren in Nederland wonen.

Het aantal gedetineerden is sindsdien gegroeid naar bijna 1000, en daarna gekrompen naar wat het nu is: een gesloten gezinsvoorziening ofwel het GGV. Het is een locatie voor vreemdelingenbewaring van gezinnen met minderjarige kinderen en voor alleenstaande minderjarige vreemdelingen (AMV) die Nederland moeten verlaten. Er zitten ook vrouwen, rond de 20 en soms alleenstaande jonge vreemdelingen. Het GGV is alleen in Zeist.

De omstandigheden zijn hier goed. Maar het wachten blijft én de vrees voor een ongewisse toekomst

April 2023
Tetske Haalboom