Zondagmiddag 15.00: Ongeveer 70 mensen afkomstig uit Amersfoort, Baarn, Bussum, Culemborg, Hoofddorp, Kampen, Kraggenburg, Maastricht, Rijssen, Utrecht, Zeist, hebben zich verzameld voor een wake voor moeder Dupe, zoon Kowil (14), dochter Nimota (11). Esther Stomphorst, juridisch adviseur van de familie Babayants, die onderdak gevonden hebben in het kerkasiel, vertelde over haar bezoeken aan de familie. Ze kent hen nog maar twee dagen. Woensdagochtend werd Esther gebeld door mensen uit het AZC in Emmen: weer heeft de Dienst terugkeer en vertrek een gezin, wat al 8 jaar in Nederland woont, opgepakt. Wanneer de advocaat niets meer voor hen kan betekenen, zal dit gezin woensdag 19 februari uitgezet gaan worden naar Nigeria.
Schrijnend detail: moeder heeft onlangs een donornier ontvangen. Heeft de IND nagedacht over de noodzakelijke medische zorg voor moeder, zo vragen wij ons allen af, voor het hek bij het detentiecentrum
Als tweede spreker vertelt ds Kasper de Jager over hoe het hen en het gezin Babayants vergaat tijdens de permanente kerkdienst in Kampen. We moeten blijven volhouden, voor hen en voor de 300 andere gewortelde kinderen. Onder het zingen van het wakelied: We shall overcome, wandelen we het bos in voor het vervolg van de wake.
Ook Eduard Dish (Voormalig hongerstaker kinderpardon) loopt mee het bos in. Hij verwoordt in een korte speech wat machteloosheid kan doen: het kan je verlammen en het kan je tot actie brengen. Laten we vooral doorgaan met onze acties voor alle kinderen die al langer dan 7 jaar in Nederland aan het wachten zijn, op hun toekomst. Achter de hoge muur roepen we het gezin hun namen toe om te laten merken dat dit gezin niet ongezien en ongehoord uitgezet kan worden naar Nigeria. We shall overcome someday, today zingen we hen toe.
Simone Visser