Categorie archieven: Wake verslag

Désirée Olivieira

Wake Zeist is gericht op de onschuldigen die ingesloten zijn in de Gesloten Gezinsvoorziening van het Justitieel Complex Zeist. Wij waken uit respect voor hun menselijkheid.

Daarom wil ik hier geen inhoudelijke uitspraken doen over de vele conflicten en de brandhaarden in de wereld, de vluchtelingenstromen, problematiek rond asiel, migratie en opvang van vreemdelingen.

‘Hoop’ is het thema van deze wake.

Hoop putten wij uit lichtpuntjes in de dagelijkse werkelijkheid, uit de oude verhalen van God en mensen, uit bidden en het weten en ervaren dat de Eeuwige er wil zijn voor alle mensen als licht op ons en hun pad.

Voor de mensen in de gesloten gezinsvoorziening verzorgden wij in de week voor Pasen fruitpakketjes, komende week mogen we tulpen voor het Suikerfeest brengen. Zo hopen we een lichtpuntje te zijn in de op dit moment uitzichtloze situatie van ingeslotenen.

Lichtpuntjes zijn voor mij schrijvers als Babah Tarawally en Ismaïl Mamo, die zelf ooit gevlucht zijn naar Nederland. Zij benadrukken wat de vluchteling meebrengt en te geven heeft en zo bewegen zij ons de focus te verleggen van vluchtelingen als mensen die nemen, kwetsbaar zijn en opgevangen moeten worden, naar mensen met talenten en expertise (Tarawally), naar de mensen en verhalen achter de vluchtelingencrisis, naar wat mensen komen brengen (Mamo)

De fruitpakketjes heb ik woensdag voor Pasen gebracht. De twee weken ervoor was het aantal ingeslotenen ’stabiel’: 21 personen van wie 5 kinderen, altijd met de kanttekening dat dit per dag kan veranderen.

Dinsdagochtend werd ik gebeld: krijg je het voor elkaar extra fruit mee te brengen? De aantallen zijn omhooggeschoten: 40 ingeslotenen waarvan 9 kinderen.

Waar ik dacht dinsdag na werktijd mijn 25 pakketten dicht te knopen, startte ik met het maken van 25 nieuwe en had woensdagochtend een auto vol wiebelende dozen met fruitpakketjes.

Door een misverstand, kon ik niet met de auto via de gate naar hek vlak bij de Gesloten Gezinsvoorziening rijden. De auto moest op de grote parkeerplaats bij de receptie blijven staan.

Samen met de pastor heb ik de pakketjes op een theewagen geladen en samen hebben we de fruitpakketjes rondgebracht.

Tijdens onze ronde troffen we de imam. Hij had al via de pastor verzocht met het Suikerfeest geen zonnebloemen te brengen zoals ik voorgaande jaren gedaan heb, maar tulpen. Deze passen beter bij het moslim geloof. We hebben nu afgesproken dat ik voor zo veel mogelijk kleuren zorg, dat is het meest feestelijk.

Bij het klaarmaken van de Kerst- en Paasattenties hou ik er altijd rekening mee dat het aantal ingeslotenen per dag kan veranderen. Overdadige hoeveelheden bezorgen is niet de bedoeling, ruim voldoende wordt gewaardeerd. Wat overblijft wordt in de tijd na het deelmoment gegeven aan wie het dan goed kan gebruiken. We hebben iets achter gelaten bij de balie van de Gesloten Gezinsvoorziening. Voor het personeel en de ingeslotenen die daar langslopen. En we hebben fruit klaargezet voor bij de iftar maaltijd later op de dag.

Met de pastor liep ik langs de huisjes. We troffen de mensen bij hun voordeuren, sommigen heel erg onwennig, anderen open en blij verrast, een vrouw hielp opgewekt met opruimen met de dozen die steeds leger werden. 

Het gebaar van het geven werd gezien en gewaardeerd, de ontmoetingen waren kort, hooguit 2 minuten per huisje. Uitwisseling in woorden was er weinig, doordat mensen niet of nauwelijks Nederlands spreken en Engels of Duits ook meestal niet hun moedertaal is. Ikzelf had mijn standaardzinnen in het Frans en Spaans niet paraat.

Het is bijzonder nu helemaal binnen geweest te zijn. Tijdens de voorbereiding realiseer ik me altijd dat ons gebaar essentieel en dubbel is. Nu zag en voelde ik het nog meer. Ik heb de vrijheid mijn eigen keuzes te maken en te vragen het gebouw in en uit te wandelen. Mijn mogelijkheden me te bewegen waar en hoe ik wil zijn bijna grenzeloos. De ingeslotenen hebben al die vrijheid niet. Ze komen uit ellendige omstandigheden en zitten nu achter hoge hekken met geen ander beeld voor ogen dan ellende en beperking.

Ik realiseer me nu dat het gebaar van geven voldoende was in het moment van de ontmoetingen en woorden in welke taal dan ook soms beter achterwege kunnen blijven.

De rode draad van deze eerste wake van 2024 is ‘woestijn’

7 januari 2024

Elke 1e zondag van de maand waken en bidden wij bij Justitieel Complex
Zeist. Aan het begin van dit nieuwe jaar nodigen wij u en jou uit, daar met ons stil te staan bij de mensen in de gesloten gezinsvoorziening. Vreemdelingen ze genoemd, vluchtelingen zijn het en vooral: mensen. Volwassenen en kinderen lijdend onder vervolging, oorlog, conflict, geweld, armoede, milieurampen, onvrijheid of discriminatie. Mensen die vrede en veiligheid zoeken in ons land, maar hier niet welkom zijn en ons land gedwongen weer moeten verlaten. Laten we niet onze ogen sluiten of wegkijken, maar er zijn juist voor deze medemensen.
Wij willen niet wanhopen en blijven hopen en bidden dat de overheid en politiek zich open stellen en zullen werken aan een meer humaan vreemdelingenbeleid.

De vreemdelingen hierachter in detentie hebben geen stem. Laat iemand voor hen spreken.

Asielzoekers in Nederland krijgen steeds meer de schuld van alles. De criminaliteit, de woningnood, de te hoge uitgaven van de regering.

Laat iemand hen recht doen, en uitspreken hoe het feitelijk is.

De ontwikkelingen in Den Haag jagen ons angst aan . Laat ons het land vertellen dat wij niet zullen stoppen solidair te zijn met hen die onrecht wordt aangedaan.

door Klaas Eikelboom

De situatie nu zoals uitgesproken op de wake van 6 augustus 2023 voor het detentiecentrum Zeist.

Het is de eerste keer dat we hier bij elkaar zijn na de val van het kabinet. We krijgen verkiezingen. Het kabinet is gevallen over verschil van inzicht over onze omgang met de vreemdeling. Dat zal ook de inzet worden van de verkiezingen. Wij moeten ons daar op voorbereiden. En ik wil onze tijd hier gebruiken met wat oefeningen voor die voorbereiding.

Eerst een korte inleidende vraag aan jullie. Hoe bereiden jullie je voor op de verkiezingen? Een van de antwoorden was het doornemen van de verkiezingsprogramma’s.

Nu komt er een klein stukje politieke theorie. Het zal gaan tussen links en rechts. Beide vleugels hebben hun lievelingswoorden. Links zal het hebben over solidariteit. Dat hoop ik tenminste. Maar rechts, rechts is dol op het woord vrijheid. Er is zelfs een partij die dat in zijn naam heeft opgenomen.

Vrijheid kan echter van alles betekenen. Er hang veel vanaf hoe je het invult. Daar gaan de volgende drie oefeningen over. Maar eerst laat ik een stuk muziek horen.

Voor iemand uit Rusland heeft dit stuk muziek een extra betekenis. Even terug in de geschiedenis naar 1982. Brezhnev was de leider van de Sovjet-Unie en toen hij overleed was het onzeker wie hem op zou volgen. Terwijl zijn potentiële opvolgers onderling probeerde uit te maken wie zijn positie ging overnemen, durfden ze bij het nieuws niets naar buiten te brengen. De oplossing van de radiozenders was om de hele dag Het Zwanenmeer van Tjaikovski te spelen. Dat werd ook het draaiboek voor de opvolging van Tsjernenko en Andropov. Het zwanenmeer betekent dat de machthebbers je niet informeren over de gebeurtenissen die uiteindelijk wel jouw leven gaan bepalen.

En toen in 1991, na de val van de muur, opeens het Zwanenmeer op de radio gespeeld werd, had dit het effect van een noodsignaal. Er was een coup poging gericht tegen Gorbachov. Duizenden burgers gingen als antwoord de straat op en konden zo de afloop beïnvloeden.

Nu is het anders. De ene na de andere televisiezender in Rusland wordt ongewenst verklaard. De onafhankelijke zender TV Rain eindigde haar laatste uitzending vanuit Rusland met het Zwanenmeer. De boodschap is duidelijk. Er is niemand meer om je te informeren over wat er nu eigenlijk gebeurt in Rusland. En soms tekent iemand met een spuitbus een paar danseressen op een viaduct in Moskou, als minimale vorm van protest. Het regime haalt dat dan gelijk weg.

Dit is de eerste de oefening. Besef dat vrijheid is dat je kunt benoemen wat je ziet en praten over wat je meemaakt. Hier in Nederland kan dat, zonder dat je gebruik hoeft te maken van allerlei codes. Gebruik die vrijheid.
En TV Rain zendt nu uit vanuit Amsterdam. Dus de vrijheid die we hier hebben (of nog hebben), kan bijdragen aan de vrijheid van anderen.

De tweede oefening gaat over de vrijheid in ons denken. Er is oorlog in Europa. Wat was de laatste oorlog waarin Nederland betrokken was? En bedoel ik Nederland alleen, dus niet in een coalitie met andere landen. Wie weet dat? Een aantal bezoekers van de wakes noemen terecht de Indonesische onafhankelijkheidsoorlog.

Wij krijgen deze oorlog op school onder de naam politionele acties.
Het was een oorlog en werd veroordeeld in de eerste VN-resoluties. Een oorlog met oorlogsmisdaden en veel burgerslachtoffers. Noch steeds wordt in Nederland de term woord politionele acties gebruikt. En als de Russen het hebben over de z.g. Speciale operatie keuren we dat af. Hoe werkt dat? Subtiele leugens zijn vaak succesvol omdat ze ons beschermen tegen de onaangename waarheid. Oefen je er in om weerstand aan dit mechanisme te bieden.

Voor de derde en laatste oefening gebruik ik een citaat van Navalny. Hij is recent opnieuw veroordeeld en zijn gevangenisstraf is met twintig jaar verlengt: En tijdens dit proces brengt hij het volgende naar buiten:

Iedereen in Rusland weet dat als je recht zoekt via de rechter je volkomen weerloos bent. Je kunt beter de hoop opgeven. Dit land wordt namelijk geregeerd door een crimineel. Conflicten worden opgelost door te dealen, door om te kopen, door te bedriegen en te verraden en alles wat mensen in het leven ter beschikking hebben, maar niet meer door een wet.

En vervolgens maakt hij een sneer na de afloop van de meest recente coup en de deal met Wagner.

Wij hebben in Nederland wat hij nastreeft voor Rusland, en waar hij een zware prijs voor betaald n.l. de rechtstaat. In een rechtstaat heb je wetten. Die zijn toegankelijk voor iedereen. Oefen je er in om op te merken wanneer wetten worden vervangen door deals. Want deals zijn niet bereikbaar voor iedereen. Die kunnen alleen afgesloten worden door en voor mensen die macht meebrengen aan de onderhandelingstafel.

Ik eindig met een voorbeeld. In de week na de val van het kabinet sloot Mark Rutte onder twijfelachtig mandaat een deal met de leider van Tunesië. Worden de mensenrechten hierbij gewaarborgd werd hem hier gevraagd. Natuurlijk, dat hebben we afgesproken.

Situatie nu n.a.v. de Studium Generale avond, een initiatief van de Universiteit van Utrecht, over het asielbeleid (Bob Horjus -Zeist).
Een puntsgewijze samenvatting:
• Het huidige beleid leidt tot allerlei chaos. De crisis is ‘gemaakt’. De opvang is recent onrealistisch afgeschaald. Het is met alle geo-politieke en klimaat- en natuur crises verstandig om ongeveer 20.000 plekken paraat te hebben en dat zijn er nu veel te weinig geweest.
• Mogelijk beïnvloed door Rutte’s onrealistische uitspraak ten tijde van de Turkije deal: ‘We mikken op 0 instroom’.
• Kleine opvanglocaties werken beter dan grote >> te weinig mogelijkheden voor integratie, moeilijker te managen.
• De politiek luistert niet echt naar wetenschappers. Waarschijnlijk omdat ze bang is voor ‘het electoraat’.Ze nemen de leiding niet, maar volgen het electoraat.
• Het electoraat is gevoelig voor framing> Er wordt veel focus gelegd op wie niet mag komen en niet op wie wel (graag) mag komen.
• Asielzoekers hebben dezelfde belangen als Nederlanders. Ze worden tegen elkaar uitgespeeld in het woningtekort. Ze worden geframed als woon-concurrenten, maar er is gewoon een slecht woonbeleid gevoerd door de overheid.
• Oproep: Laat asielzoekers en illegalen werken. We hebben de arbeidskrachten nodig. Ze leveren dan geld op (belastingen), kunnen in hun levensonderhoud voorzien en hoeven niet met belastingcenten onderhouden worden.
• Historisch (voor 1814) waren grenzen meer bedoeld om aan te geven waar de invloed van staten eindigde en begon. Mensen liepen in en uit waar men de meeste levenskansen had. Onze strenge bewaking houdt mensen tegen maar bevordert ook dat mensen niet meer zelf weggaan. Argument is: als ik wegga kom ik er nooit meer in.
• Het zou ethisch beter zijn als we een eerlijke handelspolitiek zouden hebben (niet alleen grondstoffen importeren, maar ook eindproducten, omdat dat werkgelegenheid in de regio schept).
• Opvang in de regio is al staand beleid. UNHCR zorgt al voor opvang in de regio.

Grote God,

Als er muren voor ons staan,
doe ons dan de gaten zien
waar het licht doorheen valt,
waardoorheen we verder kunnen kijken.

Als er bergen voor ons oprijzen,
doe ons dan de paadjes zien
waar onze voeten kunnen gaan,
waarlangs we verder kunnen komen.

Als de mist ons overvalt,
doe ons dan de kansen zien
om stil te staan, stilte te voelen
waarin we bij U kunnen komen.

En God, misschien,
als we moed hebben,
help ons dan het ook te maken:
die gaten, die paadjes, die kansen.

Amen

uit Petrus gebedenboek; Harmke Heuver.

Hoop doet leven
Zonder hoop kan je niet leven:
We zien veel negatieve zaken gebeuren in onze wereld, veraf en dichtbij.
Je voelt je moedeloos, machteloos, maar niet hopeloos.
We mogen de hoop blijven koesteren. Dat is niet gemakkelijk.
Daarom vragen we de Eeuwige moed om het vol te blijven houden.

Hoopvol zijn wij, hoopvol zijn wij, Zijn liefde draagt ons.

Laat we samen bidden:
Eeuwige,
Wij bidden u voor de mensen die hoopvol hun familie, hun woonplaats en land verlieten op zoek naar een beter bestaan.
Wij bidden u voor mensen waar alle hoop de bodem is ingeslagen: ze kwamen hier in ons land. Zij werden niet gastvrij ontvangen. Er was geen leefbare plek voor hen. Zij werden opgepakt en gevangengezet. Zij leefden in angst om teruggestuurd te worden. Zij werden uitgezet. Of als dit niet mogelijk was weer op straat gezet.
Toch blijven wij hopen en volhouden.
Wij bidden dat de overheid en politiek zich openstellen en zullen werken aan een meer humaan vreemdelingenbeleid in Nederland en Europa.

Hoopvol zijn wij, hoopvol zijn wij, Zijn liefde draagt ons.

Wij bidden voor onszelf.
Neem ons bij de hand als het leven tegenzit,
als de wanhoop het dreigt te winnen van de hoop.
Wijs ons uw weg als wij verdwaald zijn:
de weg van gastvrijheid, rechtvaardigheid, kwetsbaarheid en standvastigheid.

Hoopvol zijn wij, hoopvol zijn wij, Zijn liefde draagt ons.

Geef ons nieuwe ideeën en een creatieve geest
wanneer wij zien dat onze aarde en haar bewoners, uw schepping,
bedreigd worden door eigenbelang en winstbejag.
Geef ons hoop. God van leven, God van licht,
open onze harten en onze geest
en doe ons uitzien naar een betere wereld, hier en nu;
maak ons open en doe ons hopen,
dat we met liefde blijven geloven in verandering.
Vandaag,

• 5 februari 2023 – Gebed Wake 5 februari
• 5 maart 2023 – Gebed Wake en Situatie Nu
• Foto’s 5 maart 2023
• Goede Vrijdag 7 maart 2023 – Waarom waken wij?
• 7 mei – Gebed Wake 7 mei
• 2 juli – Gebed tijdens deze wake
• 6 augustus – Situatie Nu: Oefenen in spreken over vrijheid
• 3 december – Situatie Nu (na verkiezingen 22 november…)
• 3 december – waarom staan we hier? 3 december 2023

Eeuwige,
Wij bidden voor de mannen, vrouwen en kinderen die op de vlucht voor geweld, armoede of natuurrampen, op zoek naar vrede en gerechtigheid, op zoek naar een betere wereld gestorven zijn.
Denkend aan de slachtoffers van de brand in het uitzetcentrum op Schiphol in 2015, voor de mensen die gestorven zijn aan de grenzen van Europa, voor de mensen die omkwamen tijdens hun vlucht over zee, door de woestijn of in de vluchtelingenkampen met hun vele kinderen zoals op Lesbos, voor de mensen die uit wanhoop zelfmoord pleegden omdat ze teruggestuurd werden, voor de mensen die stikten of bevroren tijdens hun vlucht in het
laadruim van een schip, vliegtuig of vrachtwagen.
Wij bidden voor hun moeders, vaders, partners, familie en vrienden die achterbleven en nu in onzekerheid of in verdriet om hun overledenen leven.
Eeuwige kan het? Dat de ogen van onze politieke leiders openen en ze doordrongen raken van de noodzaak van het delen van vrede, recht, kennis en rijkdom?
Wij bidden voor onszelf om moed en kracht!
Amen