Wake februari 2015
De wake op 1 februari 2015 is op een koude winterdag, maar de harten van een ruim veertig wakers kloppen warm voor de gedetineerden achter de hoge gevangenismuur verderop. Er wordt volop gezongen begeleid door onze gitarist Herman uit Enschede.
Strengere omstandigheden in het detentiecentrum
In weerwil van de toezeggingen aan de Tweede Kamer van een jaar geleden n.a.v. de tragische dood van de Russische jongeman Dolmatov, zijn de omstandigheden in het Detentiecentrum Kamp van Zeist niet humaner, maar integendeel strenger geworden. De tijd dat de celdeur open staat elke middag is een halfuur ingekort. Dit blijkt uit een recente brief van Kerk in Actie aan de Vaste Kamercommissie voor Veiligheid en Justitie.
‘Respect voor menselijke waardigheid’
Verder wordt stilgestaan bij de rechtbank uitspraak dat wie nu om bed, bad en brood komt als ongedocumenteerde, volgens de rechters niet in een vrijheidsbeperkende locatie mag worden opgesloten ‘uit respect voor de menselijke waardigheid en de normale ontwikkeling van het privéleven’. De staatssecretaris ging daartegen in hoger beroep.
Alleenstaande minderjarigen
In de uiterst problematische ‘gesloten gezinsvoorziening’, de paviljoens voor gezinnen met jonge kinderen achter de gevangenismuur van Kamp van Zeist, is ook apart plaats voor alleenstaande minderjarigen. Zij moeten daar van de staatssecretaris aan hun terugkeer werken. Daar, zegt hij, geldt nog meer dan in het cellengebouw dat opname alleen als laatste middel gebeurt. De waarde hiervan weten wij al zo lang we hier waken. En die weten ook de rapporteurs van de Verenigde Naties, de Raad van Europa, de Europese Unie en tal van NGO’s, zoals Amnesty International.
De bloemen werden na het zingen van het wakelied en zingend ‘We shall overcome’ tenslotte in de insluitingshekken gestoken. Het was koud, maar droog. Niet mijn ogen.