Wake augustus 2015
Bijeen op 2 augustus 2015 stonden we stil bij de recentste ontwikkelingen, Situatie Nu.
Veel gedoe over de stijgende aantallen vluchtelingen naar Europa, veel angst en zorgen.
Gezond eigenbelang zou de toestroom van vluchtelingen al in een heel ander licht kunnen zetten. Over een jaar of tien is de werkende populatie in Europa zo verkleind, dat het binnen nodigen van werknemers van elders onontkoombaar lijkt. Er zijn op die termijn met name niet genoeg mensen in Nederland beschikbaar voor alle banen in de zorg. In plaats van schrik zou hen welkom heten op zijn plaats zijn.
Als wij ons in gedachten verplaatsen naar de gedetineerden hier achter de muren, dan is om deze tijd van de middag de celdeur tot morgenochtend 8 uur een half uur eerder op slot dan in vroeger jaren. In het politieke spel is humanisering geboden in het behandelen van ongedocumenteerde mensen. In dat bittere spel is er deze achteruitgang opgetreden in plaats van verbetering op het punt van uren celdeuren op slot in de detentiecentra zoals in Kamp van Zeist. Wat zou voor een simpele Kamermeerderheid lichter zijn dan om de staatssecretaris bij motie te vragen daar iets aan te verbeteren?
Om in aanmerking te kunnen komen voor de definitieve regeling van het kinderpardon moet het gezin aantonen alles gedaan te hebben om vrijwillig terug te keren zonder dat dit resultaat heeft gehad. De bewijslast hiervoor is even zwaar als die voor de ‘buitenschuldregeling’. Dit is een regeling die afgewezen asielzoekers die niet terug kunnen keren vanwege het ontbreken van reisdocumenten, de kans zou moeten bieden op een verblijfsvergunning wegens het
‘buiten hun schuld’ niet terug kunnen keren naar land van herkomst. Maar in praktijk kunnen maar heel weinig mensen aan de strenge eisen hiervoor voldoen. Inlia meldt dat deze uitspraak van de Raad van State voor vluchtelingenkinderen en hun ouders en voor de hulporganisaties een grote teleurstelling is.
De laatste tijd krijgt STIL, solidariteitsorganisatie in Utrecht voor vluchtelingen en ongedocumenteerden, verontrustende berichten van cliënten dat hun behandeling in de Basis GGZ is stopgezet. Dit gaat bijvoorbeeld onder meer over getraumatiseerde vluchtelingen. NOAGG, een zorginstelling die hulp biedt aan mensen met een niet-westerse culturele achtergrond, krijgt geen vergoeding meer voor behandeling van mensen zonder verblijfsvergunning omdat zij niet kan voldoen aan de aangescherpte richtlijnen van het Zorginstituut Nederland. Mensen die niet voldoen aan de strengere eisen voor gespecialiseerde (voorheen tweede lijns-) GGZ, zoals van Altrecht, hebben dus geen toegang meer tot geestelijke gezondheidszorg.
Een bekende van STIL is vorige maand opgepakt na een ruzie in een park. Hij had daar niets mee te maken maar omdat hij in de buurt was, vroeg de politie hem toch naar zijn papieren en fouilleerde hem omdat ze op zoek was naar een mes. Vervolgens bleek dat X. geen verblijfsvergunning had, moest hij mee naar het bureau en werd in vreemdelingenbewaring gesteld. Het is voor ons de vraag of de politie hiermee niet buiten haar boekje ging. Er moet dus ook nog iemand bij de betrokken politie op de abominabele gedachte zijn gekomen van opname in het gevang van het detentiecentrum. De Europese wet- en regelgeving verbiedt opname in een detentiecentrum en terecht, want het is een slechte omgeving voor een mens. Alleen als de staatsveiligheid in het geding is of vlucht dreigt, is detentie als uiterste maatregel toegestaan. Was daar hier sprake van? Ook aan de substituut-officier van justitie, die moet toestaan dat iemand naar Kamp van Zeist wordt afgevoerd, valt hetzelfde te vragen. Waar zijn we mee bezig?
Tot slot, een positief bericht in de vakantietijd: In Duitsland zijn mensen bezig om een van de natuurvriendenhuizen open te stellen voor vluchtelingen.