4 mei 2014
Straks om 8 uur zal het even stil worden in Nederland. Twee minuten stilte, want op deze dag, 4 mei, herdenken we hen die in de Tweede Wereldoorlog zijn omgekomen of vermoord.
Sommigen kennen uit eigen ervaring of uit verhalen nog de angst van die donkere dagen.
Het is goed om elkaar eraan te herinneren wat bezetting en onvrijheid betekenen.
En morgen 5 mei vieren we dan samen de bevrijding.
De jaarlijkse viering van de bevrijding in 1945, laat ook na 70 jaar zien hoe belangrijk vrijheid is.
Vrede en vrijheid zijn een kostbaar goed en ze zijn nooit vanzelfsprekend.
Het roept steeds de vraag op: hoe gaan wij om met vrede en vrijheid en hoe geven wij die door, in de wereld van vandaag en van morgen.
‘De strijd voor rechtvaardigheid is nooit over.
De strijd voor vrijheid begint elke dag opnieuw.
In jezelf. En in de samenleving.’
– dat zei oud-generaal Peter van Uhm vorig jaar op 4 mei.
En nu staan we hier dan samen voor de hekken van een detentiecentrum.
Hierachter leven mensen die op zoek zijn gegaan naar veiligheid en vrijheid.
En nu zijn ze hier zonder toestemming, illegaal op Nederlands grondgebied.
We noemen ze ‘vreemdelingen’, maar wat hun achtergrond ook is: ze zijn mensen als wij, op zoek naar een beetje geluk in een vaak verwarde wereld.
Mensen zonder verblijfsvergunning, terecht gekomen in een land waar ze ‘verwijderbare vreemdelingen’ worden genoemd, waar ze verblijven op een ‘vrijheidbeperkende locatie’ en waar alles gericht is op hun vertrek, zo nodig ‘gedwongen’
En zo zijn ze onvrij in een vrij land. Dat is wrang.
Er schuurt en er knarst iets op deze plek.
In elk geval mogen we de mensen die achter deze hekken en muren zitten niet aan hun lot overlaten.
En het blijft pijnlijk dat we hen betitelen als ‘illegaal’, ‘verwijderbaar’ of ‘vreemd’
Dat zij in hun vrijheid beperkt worden betekent ook wat voor óns.
Want vrij ben je niet alleen. Niemand van ons is vrij in zijn eentje. We zijn verbonden met elkaar als mens en we zijn als mensen op elkaar aangewezen.
De pijn van de ander kan ons niet onverschillig laten.
Vrijheid betekent ook: blijven geloven in solidariteit en verdraagzaamheid.
Vrijheid staat of valt bij de ruimte die we elkaar bieden. En elke samenleving waarin we iets willen opbouwen, vraagt van ons dat we elkaar als mens accepteren.
Velen kwamen de eeuwen door, tot op van vandaag, naar ons land met de droom hier vrijheid te vinden.
Velen moeten nu ervaren hoe hun droom hier uiteenspat.
Dat is wrang.
Maar wij willen de hoop op vrede en vrijheid, het geloof in de goede van de mens juist op deze zondag levend houden.
Op deze 4de mei van 2014 beseffen we meer dan ooit dat vrijheid een kostbaar goed is, dat niemand vrij is in zijn eentje en dat het daarom een dure plicht is om mens te zijn en te blijven voor elkaar.
Yko van der Goot