God, we zien bijna dagelijks vluchtelingen,
uit een boot gekomen of opgevist uit zee.
Nat, hongerig en angstig zijn ze,
maar vastberaden op zoek naar een nieuwe toekomst.
En wij stoppen ze achter hekken, achter prikkeldraad.
We zeggen dat het zo niet gaat, dat ze met teveel zijn,
dat we natuurlijk doen wat we kunnen, maar dat we de stroom niet aankunnen en dat er regels moeten komen, rechtvaardige regels, natuurlijk – maar intussen verdwijnen onschuldige mensen achter hekken.
En wij, vrije mensen, voelen ons ongemakkelijk, schamen ons, staan hier en bidden voor hen die zich verlaten voelen voor hen voor wie de toekomst gesloten lijkt voor hen die wanhopig worden van het wachten.
Wij bidden dat wij niet vergeten wat vrijheid betekent, dat wij geroepen zijn mens te zijn voor elkaar, dat wij elkaar het leven gunnen, in vrijheid en in vrede.
Amen.