november 2013
Hoe is de situatie nu, vertellen we elkaar elke eerste zondag hier op de wake bij Kamp Zeist. Och niet veel anders dan een maand geleden of een halfjaar geleden. Ja, een berichtje dat asiel zoekers in procedure vrijwilligerswerk mogen doen. En dat uitgeprocedeerde asielzoekers niet op straat gezet mogen worden, maar staatssecretaris Teeven heeft er geen boodschap aan. Verder nog even beroerd voor de vluchtelingen die de hoop hebben en hadden om elders een betere toekomst te vinden. Nog even beroerd voor de mensen die hier in dit kamp zitten, uitgeprocedeerd, geen toekomst. Verdriet veel verdriet.
Op 2 november, Allerzielen gedenken we de doden. Dat was gisteren. Dit doen we ook vandaag op 3 november weer. Een dag die veel kerken gedachteniszondag noemen. Heer herinner u de namen. Dat willen we hier ook doen, maar even niet van een dierbare die we kennen. Hier en nu willen we stilstaan bij al de omgekomen vluchtelingen, Dat zijn er zo veel. Veel te veel. Sinds 1993 al meer dan 17.000 maar het zullen er meer zijn omdat er veel niet geregistreerd wordt. We willen stilstaan bij die mensen in wankele bootjes die verdronken in de donkere golven van de Middellandse zee. Mensen die Europa wilden bereiken. De afstand tussen Noord-Afrika en de eilanden Lampedusa en Malta is relatief kort, maar levensgevaarlijk op de te volle en krakkemikkige bootjes tussen gevaarlijke stromingen. En dan worden ze ook nog barbaars behandeld door mensen smokkelaars. Op 3 oktober een maand geleden vlak voor het eiland Lampedusa, verdronken er 366 mensen en een week later nog eens 50 mensen. Heer herinner u de namen. Die mensen willen we gedenken.
De Middellandse zee is een begraafplaats aan het worden zei Joseph Muscat de premier van Malta. En de hoogste chef van de vluchtelingenorganisatie van de VN, Antonio Guterres had het over de bereidheid van vluchtelingen die steeds grotere risico’s nemen om Europa te bereiken. Op de vlucht voor kogels en bommen en armoede, sterven ze al in de zee voor een asiel wat ze nooit kregen, aldus Guterres
De mensen die het wel halen worden in de al overvolle opvangcentra gezet. Mens onterend. Kom over en help ons roept ook de Italiaanse regering waartoe Lampedusa behoort. Paus Franciscus bezocht het eiland en droeg er een mis op, ter nagedachtenis van de doden in aanwezigheid van de asielzoekers, De eucharistie werd gevierd met een kelk van wrakhout. De Paus haalde uit naar de hoge Pieten die beslissingen nemen tot leed van deze immigranten. Het streven naar geluk voor je zelf maakt de mensen ongevoelig voor het leed van de anderen zei de Paus.
Want wat doet de rest van Europa? De rijke landen met hun regeringen? Met man en macht proberen ze te voorkomen dat de vluchtelingen binnenkomen. Laat ze geen asiel aanvragen. Ze maken liever afspraken met de verkeerde regiems in Afrika of waar dan ook zodat de vluchtelingen terug gestuurd worden en hun leven niet zeker zijn. Geen politieke verantwoordelijkheid nemen ondanks alle verdragen hierover die geratificeerd zijn. Daar doet ook de Nederlandse regering aan mee. Premier Rutte heeft het over de ellende in Syrië dat we wel 50 mensen meer kunnen opvangen. Het is om te huilen. Staatssecretaris Teeven maakt er dan onder druk van partijen 250 van. Het blijft om te huilen
Daarom ja daarom houden wij hier elke eerste zondag van de maand een wake, nu al bijna honderd keer. Een wake als steun voor de vluchtelingen een wake voor de heersers opdat hun ogen open mogen gaan en er barmhartigheid mag zijn. Als Raden van Kerken in Soest en Zeist, als christenen kennen we de paaswake. We herdenken in de nacht na de kruisiging, dat Jezus zal opstaan. Het feest van het licht van het levende water van de vreugde van een blijde toekomst. Hier hebben we een wake voor de doden van het donkere water, maar we hebben ook een wake voor de levenden. Voor de dromen van de vluchteling. En laat de dromen niet slapen. We waken voor de gerechtigheid. We waken tot de verrijzenis.
Gijs Wildeman