Categorie archieven: Wake verslag

door Gijs wilderman

Wake, Kamp Zeist, 3 december 2023

Hier zijn we weer bij Kamp Zeist, voor de zoveelste keer. Om steun te geven en solidariteit betuigen aan mensen die niets anders gedaan hebben dan vluchten voor armoede, honger en dorst en het geweld van oorlog en dictaturen. Ooit gehoopt om een gastvrij Nederland die de vreemdeling van harte welkom heet bij de poort. Nou, dat was al lastig maar na 22 november is het haast onmogelijk geworden. Een man van een partij, die eigen volk eerst’ roept, geen vrijheid van godsdienst voorstaat, die discrimineert en nog veel meer nare zaken, is de grootste geworden in dit land en wordt misschien wel Minister-president. God verhoedde het.
Wat zijn wij Nederlanders bange en kleine bekrompen burgers geworden. En waren we ook al niet eerder een volgevreten en zelf voldaan en kortzichtig volkje met oogkleppen op voor wat de nood in de rest van de wereld betreft. Steeds meer Nederlanders gedragen zich als de spreekwoordelijke boer, die niet vreet wat hij niet kent. Wat onbekend is, is slecht Opkomen voor het algemeen belang is eigen belang geworden Een narcistisch volk van ikke ikke ikke en de rest kan stikke.
Is er nog een andere kant? Jawel, we zijn toch ook mensen die wel de woorden en daden uit de bijbel van Matthäus 25 begrijpen. Ik had honger en dorst en jullie hebben mij eten en drinken gegeven. Ik was een vreemdeling maar jullie hebben mij onderdak gegeven. Ik was naakt maar jullie hebben me gekleed. Ik zat in de gevangenis maar jullie hebben mij bezocht. Gelukkig deze mensen zijn er ook. Daarom staan we hier voor mensen die alle rechten lijken te hebben verspeeld en door wie?
Waarom zijn er zoveel Nederlanders bang voor vreemdelingen? Een aanbevelingsrapport zeer recent van de Adviesraad Migratie zegt dat er vele mogelijkheden zijn om te integreren in onze samenleving in onderwijs, vakopleidingen. We hebben elkaar nodig. Weg met die achterdocht
Vluchtenwerk Nederland laat vanuit hun site weten met woorden van de Syrische Tahira, Dat we het niet moeten hebben over wij en zij maar over ons. Ons wonen allemaal samen op dit lapje grond onder dezelfde hemel. Doorgaan om te zorgen dat de universele verklaring van de mensenrechten gewaarborgd blijven. Iedereen wordt vrij en met dezelfde rechten geboren. Je hebt recht op leven en vrijheid. Slavernij is verboden, marteling is verboden. Je mag niet zo maar worden opgesloten of het land worden uitgezet. . Je mag je eigen Godsdienst of overtuiging kiezen. Je bent vrij om je in de wereld te verplaatsen. Daarom zijn we hier. Voor de mensen achter ons, voor de miljoenen ontheemden o.a. in Soedan. Voor de slachtoffers van de oorlog. Wereldburgers zijn we samen.
Salamaleikum riep de Brabantse Maria vanuit haar tuin naar de nieuwe Syrische buurvrouw. Die begroeting was de start van een vriendschap. We zijn familie geworden zegt Maria. Wim en ik hebben er gewoon vier kleinkinderen bij.
Het is zo in tegenspraak met het geweld bij de grenzen waar vluchtelingen stuiten op onmenselijke behandelingen. Pushbacks, ondermaatse opvangcentra
Laten we worden en zijn als Maria en Wim, solidair met de vluchtelingen
Vandaag is het de eerste Advent. Advent dat komst betekent. Op naar het kerstfeest waar we elk jaar opnieuw de geboorte vieren van een kind dat vrede op aarde zal brengen. Het is soms geloven tegen beter weten in, maar altijd is er ook weer de hoop dat het kan
Ik ga eindigen met woorden van Theoloog, kerkvader en bisschop Augustinus die rond het jaar 400 leefde.
Het zijn slechte tijden. Het zijn moeilijke tijden,
Dat zeggen de mensen tenminste.
Laten we liever goed leven, dan worden de tijden vanzelf goed.
Wij zijn de tijden, zoals wij zijn, zijn de tijden.
Waarom teleurgesteld zijn, waarom mopperen?
De wereld is slecht, ja zeker slecht. Wat is dan slecht aan de wereld?
Want de hemel en de aarde en het water zijn niet slecht.
En alles daarin, de vissen, de vogels, de bomen ook niet.
Laten we dan liever goed leven.
Dan worden de tijden vanzelf goed, want wij zijn de tijden
Zoals wij zijn zijn de tijden.
Dat we blijven geloven en werken en verlangen naar een wereld van vrede waar voor iedereen een plek is.
Ik wens u allen een zalig kerstfeest.

Bron: Herman Franke, schrijver
Adviesraad Migratie
Vluchtelingenwerk Nederland.
Kerkvader Augustinus, citaten.

door Klaas Eikelboom

De situatie nu zoals uitgesproken op de wake van 6 augustus 2023 voor het detentiecentrum Zeist.

Het is de eerste keer dat we hier bij elkaar zijn na de val van het kabinet. We krijgen verkiezingen. Het kabinet is gevallen over verschil van inzicht over onze omgang met de vreemdeling. Dat zal ook de inzet worden van de verkiezingen. Wij moeten ons daar op voorbereiden. En ik wil onze tijd hier gebruiken met wat oefeningen voor die voorbereiding.

Eerst een korte inleidende vraag aan jullie. Hoe bereiden jullie je voor op de verkiezingen? Een van de antwoorden was het doornemen van de verkiezingsprogramma’s.

Nu komt er een klein stukje politieke theorie. Het zal gaan tussen links en rechts. Beide vleugels hebben hun lievelingswoorden. Links zal het hebben over solidariteit. Dat hoop ik tenminste. Maar rechts, rechts is dol op het woord vrijheid. Er is zelfs een partij die dat in zijn naam heeft opgenomen.

Vrijheid kan echter van alles betekenen. Er hang veel vanaf hoe je het invult. Daar gaan de volgende drie oefeningen over. Maar eerst laat ik een stuk muziek horen.

Voor iemand uit Rusland heeft dit stuk muziek een extra betekenis. Even terug in de geschiedenis naar 1982. Brezhnev was de leider van de Sovjet-Unie en toen hij overleed was het onzeker wie hem op zou volgen. Terwijl zijn potentiële opvolgers onderling probeerde uit te maken wie zijn positie ging overnemen, durfden ze bij het nieuws niets naar buiten te brengen. De oplossing van de radiozenders was om de hele dag Het Zwanenmeer van Tjaikovski te spelen. Dat werd ook het draaiboek voor de opvolging van Tsjernenko en Andropov. Het zwanenmeer betekent dat de machthebbers je niet informeren over de gebeurtenissen die uiteindelijk wel jouw leven gaan bepalen.

En toen in 1991, na de val van de muur, opeens het Zwanenmeer op de radio gespeeld werd, had dit het effect van een noodsignaal. Er was een coup poging gericht tegen Gorbachov. Duizenden burgers gingen als antwoord de straat op en konden zo de afloop beïnvloeden.

Nu is het anders. De ene na de andere televisiezender in Rusland wordt ongewenst verklaard. De onafhankelijke zender TV Rain eindigde haar laatste uitzending vanuit Rusland met het Zwanenmeer. De boodschap is duidelijk. Er is niemand meer om je te informeren over wat er nu eigenlijk gebeurt in Rusland. En soms tekent iemand met een spuitbus een paar danseressen op een viaduct in Moskou, als minimale vorm van protest. Het regime haalt dat dan gelijk weg.

Dit is de eerste de oefening. Besef dat vrijheid is dat je kunt benoemen wat je ziet en praten over wat je meemaakt. Hier in Nederland kan dat, zonder dat je gebruik hoeft te maken van allerlei codes. Gebruik die vrijheid.
En TV Rain zendt nu uit vanuit Amsterdam. Dus de vrijheid die we hier hebben (of nog hebben), kan bijdragen aan de vrijheid van anderen.

De tweede oefening gaat over de vrijheid in ons denken. Er is oorlog in Europa. Wat was de laatste oorlog waarin Nederland betrokken was? En bedoel ik Nederland alleen, dus niet in een coalitie met andere landen. Wie weet dat? Een aantal bezoekers van de wakes noemen terecht de Indonesische onafhankelijkheidsoorlog.

Wij krijgen deze oorlog op school onder de naam politionele acties.
Het was een oorlog en werd veroordeeld in de eerste VN-resoluties. Een oorlog met oorlogsmisdaden en veel burgerslachtoffers. Noch steeds wordt in Nederland de term woord politionele acties gebruikt. En als de Russen het hebben over de z.g. Speciale operatie keuren we dat af. Hoe werkt dat? Subtiele leugens zijn vaak succesvol omdat ze ons beschermen tegen de onaangename waarheid. Oefen je er in om weerstand aan dit mechanisme te bieden.

Voor de derde en laatste oefening gebruik ik een citaat van Navalny. Hij is recent opnieuw veroordeeld en zijn gevangenisstraf is met twintig jaar verlengt: En tijdens dit proces brengt hij het volgende naar buiten:

Iedereen in Rusland weet dat als je recht zoekt via de rechter je volkomen weerloos bent. Je kunt beter de hoop opgeven. Dit land wordt namelijk geregeerd door een crimineel. Conflicten worden opgelost door te dealen, door om te kopen, door te bedriegen en te verraden en alles wat mensen in het leven ter beschikking hebben, maar niet meer door een wet.

En vervolgens maakt hij een sneer na de afloop van de meest recente coup en de deal met Wagner.

Wij hebben in Nederland wat hij nastreeft voor Rusland, en waar hij een zware prijs voor betaald n.l. de rechtstaat. In een rechtstaat heb je wetten. Die zijn toegankelijk voor iedereen. Oefen je er in om op te merken wanneer wetten worden vervangen door deals. Want deals zijn niet bereikbaar voor iedereen. Die kunnen alleen afgesloten worden door en voor mensen die macht meebrengen aan de onderhandelingstafel.

Ik eindig met een voorbeeld. In de week na de val van het kabinet sloot Mark Rutte onder twijfelachtig mandaat een deal met de leider van Tunesië. Worden de mensenrechten hierbij gewaarborgd werd hem hier gevraagd. Natuurlijk, dat hebben we afgesproken.

Tijdens de wake klinkt het volgende gebed met gezongen acclamatie:
Wij bidden U God, voor iedereen die ontheemd is. Dat vluchtelingen,
vreemden geen niemanden worden. Dat ze de kracht en de moed mogen
ontvangen om door te gaan. Dat zij de hulp ontvangen om een plek te
vinden waar ze thuis kunnen zijn.
Keer U om naar ons toe, keer ons toe naar elkaar.
Wij bidden U God, voor mensen die verantwoordelijkheid dragen voor het
asielbeleid. Dat zij ook hun hart laten spreken, omdat het om mensen gaat
en niet om nummers.
Keer U om naar ons toe, keer ons toe naar elkaar. Wij bidden U God, voor alle vrijwilligers die zich inzetten om van een huis een echt thuis te maken voor alle mensen die dat nodig hebben. Voor
mensen die hier waken. Dat ze de inspiratie, kracht, energie en voldoe-
ning mogen blijven ontvangen om dit belangrijke werk te blijven doen.
Keer U om naar ons toe, keer ons toe naar elkaar. Wij bidden U God, voor onszelf. Dat ook wij ons hart mogen openstellen
voor hen die hun land zijn ontvlucht en een onderkomen bij ons zoeken.
We voelen ons vaak zo machteloos. Geef ons de kracht om naar ze toe te
gaan.
Keer U om naar ons toe, keer ons toe naar elkaar.
Houd ons gaande God op uw weg van liefde en wijsheid. Verhoor ons
gebed en blijf ons nabij. Amen.

Situatie nu n.a.v. de Studium Generale avond, een initiatief van de Universiteit van Utrecht, over het asielbeleid (Bob Horjus -Zeist).
Een puntsgewijze samenvatting:
• Het huidige beleid leidt tot allerlei chaos. De crisis is ‘gemaakt’. De opvang is recent onrealistisch afgeschaald. Het is met alle geo-politieke en klimaat- en natuur crises verstandig om ongeveer 20.000 plekken paraat te hebben en dat zijn er nu veel te weinig geweest.
• Mogelijk beïnvloed door Rutte’s onrealistische uitspraak ten tijde van de Turkije deal: ‘We mikken op 0 instroom’.
• Kleine opvanglocaties werken beter dan grote >> te weinig mogelijkheden voor integratie, moeilijker te managen.
• De politiek luistert niet echt naar wetenschappers. Waarschijnlijk omdat ze bang is voor ‘het electoraat’.Ze nemen de leiding niet, maar volgen het electoraat.
• Het electoraat is gevoelig voor framing> Er wordt veel focus gelegd op wie niet mag komen en niet op wie wel (graag) mag komen.
• Asielzoekers hebben dezelfde belangen als Nederlanders. Ze worden tegen elkaar uitgespeeld in het woningtekort. Ze worden geframed als woon-concurrenten, maar er is gewoon een slecht woonbeleid gevoerd door de overheid.
• Oproep: Laat asielzoekers en illegalen werken. We hebben de arbeidskrachten nodig. Ze leveren dan geld op (belastingen), kunnen in hun levensonderhoud voorzien en hoeven niet met belastingcenten onderhouden worden.
• Historisch (voor 1814) waren grenzen meer bedoeld om aan te geven waar de invloed van staten eindigde en begon. Mensen liepen in en uit waar men de meeste levenskansen had. Onze strenge bewaking houdt mensen tegen maar bevordert ook dat mensen niet meer zelf weggaan. Argument is: als ik wegga kom ik er nooit meer in.
• Het zou ethisch beter zijn als we een eerlijke handelspolitiek zouden hebben (niet alleen grondstoffen importeren, maar ook eindproducten, omdat dat werkgelegenheid in de regio schept).
• Opvang in de regio is al staand beleid. UNHCR zorgt al voor opvang in de regio.

Grote God,

Als er muren voor ons staan,
doe ons dan de gaten zien
waar het licht doorheen valt,
waardoorheen we verder kunnen kijken.

Als er bergen voor ons oprijzen,
doe ons dan de paadjes zien
waar onze voeten kunnen gaan,
waarlangs we verder kunnen komen.

Als de mist ons overvalt,
doe ons dan de kansen zien
om stil te staan, stilte te voelen
waarin we bij U kunnen komen.

En God, misschien,
als we moed hebben,
help ons dan het ook te maken:
die gaten, die paadjes, die kansen.

Amen

uit Petrus gebedenboek; Harmke Heuver.

Hoop doet leven
Zonder hoop kan je niet leven:
We zien veel negatieve zaken gebeuren in onze wereld, veraf en dichtbij.
Je voelt je moedeloos, machteloos, maar niet hopeloos.
We mogen de hoop blijven koesteren. Dat is niet gemakkelijk.
Daarom vragen we de Eeuwige moed om het vol te blijven houden.

Hoopvol zijn wij, hoopvol zijn wij, Zijn liefde draagt ons.

Laat we samen bidden:
Eeuwige,
Wij bidden u voor de mensen die hoopvol hun familie, hun woonplaats en land verlieten op zoek naar een beter bestaan.
Wij bidden u voor mensen waar alle hoop de bodem is ingeslagen: ze kwamen hier in ons land. Zij werden niet gastvrij ontvangen. Er was geen leefbare plek voor hen. Zij werden opgepakt en gevangengezet. Zij leefden in angst om teruggestuurd te worden. Zij werden uitgezet. Of als dit niet mogelijk was weer op straat gezet.
Toch blijven wij hopen en volhouden.
Wij bidden dat de overheid en politiek zich openstellen en zullen werken aan een meer humaan vreemdelingenbeleid in Nederland en Europa.

Hoopvol zijn wij, hoopvol zijn wij, Zijn liefde draagt ons.

Wij bidden voor onszelf.
Neem ons bij de hand als het leven tegenzit,
als de wanhoop het dreigt te winnen van de hoop.
Wijs ons uw weg als wij verdwaald zijn:
de weg van gastvrijheid, rechtvaardigheid, kwetsbaarheid en standvastigheid.

Hoopvol zijn wij, hoopvol zijn wij, Zijn liefde draagt ons.

Geef ons nieuwe ideeën en een creatieve geest
wanneer wij zien dat onze aarde en haar bewoners, uw schepping,
bedreigd worden door eigenbelang en winstbejag.
Geef ons hoop. God van leven, God van licht,
open onze harten en onze geest
en doe ons uitzien naar een betere wereld, hier en nu;
maak ons open en doe ons hopen,
dat we met liefde blijven geloven in verandering.
Vandaag,

• 5 februari 2023 – Gebed Wake 5 februari
• 5 maart 2023 – Gebed Wake en Situatie Nu
• Foto’s 5 maart 2023
• Goede Vrijdag 7 maart 2023 – Waarom waken wij?
• 7 mei – Gebed Wake 7 mei
• 2 juli – Gebed tijdens deze wake
• 6 augustus – Situatie Nu: Oefenen in spreken over vrijheid
• 3 december – Situatie Nu (na verkiezingen 22 november…)
• 3 december – waarom staan we hier? 3 december 2023

Eeuwige,
Wij bidden voor de mannen, vrouwen en kinderen die op de vlucht voor geweld, armoede of natuurrampen, op zoek naar vrede en gerechtigheid, op zoek naar een betere wereld gestorven zijn.
Denkend aan de slachtoffers van de brand in het uitzetcentrum op Schiphol in 2015, voor de mensen die gestorven zijn aan de grenzen van Europa, voor de mensen die omkwamen tijdens hun vlucht over zee, door de woestijn of in de vluchtelingenkampen met hun vele kinderen zoals op Lesbos, voor de mensen die uit wanhoop zelfmoord pleegden omdat ze teruggestuurd werden, voor de mensen die stikten of bevroren tijdens hun vlucht in het
laadruim van een schip, vliegtuig of vrachtwagen.
Wij bidden voor hun moeders, vaders, partners, familie en vrienden die achterbleven en nu in onzekerheid of in verdriet om hun overledenen leven.
Eeuwige kan het? Dat de ogen van onze politieke leiders openen en ze doordrongen raken van de noodzaak van het delen van vrede, recht, kennis en rijkdom?
Wij bidden voor onszelf om moed en kracht!
Amen

Op 25 september 2022 hebben we een extra wake gehouden voor Anisa, een meisje van negen dat naar Iran uitgezet dreigt te worden. Ze heeft een briefje geschreven voor haar klas, en dat aan Esther van Dijken, die haar kwam bezoeken meegeven.

Esther heeft dit briefje tijdens de wake voorgelezen. Je kunt het hieronder terugluisteren.