Categorie archieven: Wake verslag

Suicide van een Armeense asielzoeker

 mei 2014

Vorige week werden we allemaal weer opgeschrikt door dit bericht in de landelijke pers.

1. De NRC kopt 23 april op de voorpagina: “Weer zelfmoord asielzoeker”. En “Kamerleden geschokt, debat gevraagd”.

2. En het AD op 25 april: ‘Teeven kiest tegenaanval na dood Armeniër: “Niet mijn schuld als iemand in het bos zelfmoord pleegt”. Een politiek correcte uitspraak? Maar moreel ethisch gezien toch uiterst dubieus standpunt! Of kan hij beschouwd worden als de Pilatus van onze tijd? Moet dit ernstige voorval weer als een incident worden beschouwd? Of worden de gevolgen van het rigide Nederlandse beleid t.a.v. de vluchtelingen meer en meer zichtbaar en zijn de toegezegde verbeteringen alleen cosmetisch en op moleculair niveau? Allemaal vragen!

3. Eerlijkheidshalve dient vermeld te worden dat de Elsevier een andere groep medelanders vertegenwoordigt: Gertjan van Schoonhoven schrijft op 24 april op het blog: “Politiek slaat een slaatje uit zelfmoord zwaar psychotische asielzoeker” Dat het complexe Nederlandse asielbeleid schandelijk inhumaan zou zijn, valt moeilijk vol te houden. Slechts een klein deel van hen die mogen blijven, om maar wat te noemen, is daadwerkelijk politiek vluchteling. Verreweg de meeste asielzoekers zijn dat niet, maar mogen blijven om wat niet voor niks humanitaire redenen heet. Met zogeheten ‘pardonnen’ strijkt Nederland bovendien geregeld over het hart voor diegenen die zelfs volgens de toch al humane regels – en de rechter – geen recht hebben op een verblijfsvergunning. Gaat er een keer iets mis, zoals met de zelfmoord van de Russische asielzoeker Aleksandr Dolmatov, dan volgt een groot onderzoek, zoals in dit geval door de Onderzoeksraad Voor Veiligheid (OVV). Het op 24 april 2014 verschenen, grondige eindrapport Veiligheid voor vreemdelingen stelt vast dat vluchtelingen hier veilig zijn, maar put zich desondanks uit in aanbevelingen om incidenten als die met Dolmatov te voorkomen. Waar je als buitenstaander zo langzamerhand dan ook een beetje onpasselijk van wordt, is de schandaalsfeer die door sommige asieladvocaten en sommige politieke partijen wordt gecreëerd rond het asielbeleid en verantwoordelijk staatssecretaris Fred Teeven (VVD). Nu weer met de treurige zelfmoord van een Armeense asielzoeker, in een bos nabij een asielzoekerscentrum bij Deventer.

Ondanks al het politiek gekrakeel, stel ik vast dat het gaat om een mens die in ernstige nood was. Een suïcide kun je niet altijd voorkomen. Maar hij kon dit leven in deze situatie in Nederland niet meer aan. Is er wel alles uit de kast gehaald om deze man bij te staan. Voor zover ik kon nagaan was er geen psychiatrische begeleiding!

Zijn daad groeit voor ons uit tot een oproep aan de bestuurders van dit land gehoor te geven aan de uitspraken van het Hof Straatsburg de mensenrechten voor asielzoekers te verbeteren. Of zoals Eduard Nasarsky van Amnesty Nederland zeer recent op de radio benadrukte dat de toegezegde verbeteringen maar zeer minimaal zijn en de schendingen van de mensenrechten nog talrijk zijn! Daarom wil ik voor hem en vele anderen een gedicht voordragen.

Psalm 9 gezien door het oog van Karel Eijkman: “Laat de Volkeren weten dat zij mensen zijn.” (Uit: “Een knipoog van u zou al helpen”. Bij iedere psalm een gedicht)

Als mensen er niets van willen weten

En dat liever bij borrelhapjes vergeten

Laat, Heer, de mensen weten dat zij mensen zijn.

Als mensen omwille van bisnis en zaken

Alleen om uit hun problemen te raken

In staat zijn anderen kapot te maken

Laat, Heer, de mensen weten dat zij mensen zijn.

Als mensen de aarde niet willen bearen

Hun eigen omgeving niet eens meer sparen

Maar zich op funshoppen blind staren

Laat, Heer, de mensen weten dat zij mensen zijn.

Als mensen hele volken eruit willen vechten

Of ze onderdrukken tot machteloze knechten

Zonder recht op levensrechten

Laat, Heer, de mensen weten dat zij mensen zijn.

4 mei 2014

Straks om 8 uur zal het even stil worden in Nederland. Twee minuten stilte, want op deze dag, 4 mei, herdenken we hen die in de Tweede Wereldoorlog zijn omgekomen of vermoord.

Sommigen kennen uit eigen ervaring of uit verhalen nog de angst van die donkere dagen.

Het is goed om elkaar eraan te herinneren wat bezetting en onvrijheid betekenen.

En morgen 5 mei vieren we dan samen de bevrijding.

De jaarlijkse viering van de bevrijding in 1945, laat ook na 70 jaar zien hoe belangrijk vrijheid is.

Vrede en vrijheid zijn een kostbaar goed en ze zijn nooit vanzelfsprekend.

Het roept steeds de vraag op: hoe gaan wij om met vrede en vrijheid en hoe geven wij die door, in de wereld van vandaag en van morgen.

‘De strijd voor rechtvaardigheid is nooit over.

De strijd voor vrijheid begint elke dag opnieuw.

In jezelf. En in de samenleving.’

– dat zei oud-generaal Peter van Uhm vorig jaar op 4 mei.

En nu staan we hier dan samen voor de hekken van een detentiecentrum.

Hierachter leven mensen die op zoek zijn gegaan naar veiligheid en vrijheid.

En nu zijn ze hier zonder toestemming, illegaal op Nederlands grondgebied.

We noemen ze ‘vreemdelingen’, maar wat hun achtergrond ook is: ze zijn mensen als wij, op zoek naar een beetje geluk in een vaak verwarde wereld.

Mensen zonder verblijfsvergunning, terecht gekomen in een land waar ze ‘verwijderbare vreemdelingen’ worden genoemd, waar ze verblijven op een ‘vrijheidbeperkende locatie’ en waar alles gericht is op hun vertrek, zo nodig ‘gedwongen’

En zo zijn ze onvrij in een vrij land. Dat is wrang.

Er schuurt en er knarst iets op deze plek.

In elk geval mogen we de mensen die achter deze hekken en muren zitten niet aan hun lot overlaten.

En het blijft pijnlijk dat we hen betitelen als ‘illegaal’, ‘verwijderbaar’ of ‘vreemd’

Dat zij in hun vrijheid beperkt worden betekent ook wat voor óns.

Want vrij ben je niet alleen. Niemand van ons is vrij in zijn eentje. We zijn verbonden met elkaar als mens en we zijn als mensen op elkaar aangewezen.

De pijn van de ander kan ons niet onverschillig laten.

Vrijheid betekent ook: blijven geloven in solidariteit en verdraagzaamheid. 

Vrijheid staat of valt bij de ruimte die we elkaar bieden. En elke samenleving waarin we iets willen opbouwen, vraagt van ons dat we elkaar als mens accepteren.

Velen kwamen de eeuwen door, tot op van vandaag, naar ons land met de droom hier vrijheid te vinden.

Velen moeten nu ervaren hoe hun droom hier uiteenspat.

Dat is wrang.

Maar wij willen de hoop op vrede en vrijheid, het geloof in de goede van de mens juist op deze zondag levend houden.

Op deze 4de mei van 2014 beseffen we meer dan ooit dat vrijheid een kostbaar goed is, dat niemand vrij is in zijn eentje en dat het daarom een dure plicht is om mens te zijn en te blijven voor elkaar.

Yko van der Goot

april 2014

Vandaag is de 102de wake. Meer dan honderd keer heeft hier onze stem geklonken om op te komen voor degenen binnen die geen stem hebben. Hier zijn nu 180 mannen opgesloten. De vrouwen zijn overgebracht naar Detentiecentrum Rotterdam. Veel gedetineerden hebben een schrijnend levensverhaal. Om te huilen. Maar goed nieuws: nu is er de politieke ruil van een half miljard euro belastingvermindering voor de midden- en hoger betaalde banen tegen de dreigende strafbaarstelling van mensen zonder verblijfspapieren. Die zowel als vlag en als molensteen betitelde dreiging is nu weg. Een gelukwens waard! U waakt niet voor niets! Even mogen we opkijken. De regering kijkt niet meer naar ongedocumenteerden alsof het misdadigers zijn. Laat ze dan ook niet meer opgesloten zitten in een op een gevangenis lijkend verblijf, van tralies en celdeuren voorzien en zo nodig met geweld gehandhaafd. Nederland heeft als lid van de Raad van Europa immers vastgelegd dat vreemdelingen niet in een op een gevangenis lijkend verblijf mogen worden opgesloten, een schending van mensenrechten hier, in Rotterdam en op Schiphol. Stop er helemaal mee! We hebben al bereikt dat er in principe hier geen kinderen meer in de cel zitten. Stop daarmee, ook op Schiphol.

€ 5 per receptregel

Enkele Kamerleden hebben al positief geantwoord op onze kaarten van de vorige wake ondermeer hierover. Deze maand is er een Kamerdebat. Iemand zonder verblijfsvergunning die niet opgesloten zit in een detentiecentrum, mag geen betaald werk verrichten, mag geen loon ontvangen en geen deel uit maken van de geldeconomie. Zij vallen zonder papieren buiten onze loyaliteitskring. Vanaf 1 januari 2014 moeten zij als ze ziek zijn, wel bij de apotheek € 5 per voorgeschreven medicijn betalen met een aantal uitzonderingen. Dit is door het Kabinet nadrukkelijk niet bedoeld als bezuiniging. Het is bedoeld om te zorgen dat ook de illegaal solidair is met de andere mensen in dit land en zijn aandeel betaalt aan de zorgkosten. Hij moet dus loyaal zijn aan het systeem van zorgfinanciering in ons land. Hij wel aan ons loyaal, maar wij lijken niet loyaal aan hem. Zo wordt volgens onze regering ook het misverstand weggenomen dat in Nederland de zorg voor illegalen gratis is. Wij zouden dus rustig kunnen gaan slapen…. maar nee, wij waken en zoeken naar ontferming en erbarmen in ons land.

humaan detentierecht

Ruim twintig organisaties, raden, colleges, kerken hebben recent nogal fel gereageerd op het wetsvoorstel van staatssecretaris Teeven voor de Wet terugkeer en vreemdelingenbewaring.

Heel goed is dat de Europese regelgeving zoals de Europese Terugkeerrichtlijn van toepassing wordt verklaard, detentie alleen in uiterste nood. Het wetsontwerp erkent het verschil tussen strafrechtelijk veroordeelden en vreemdelingen. Vreemdelingenbewaring is een bestuursrechtelijke maatregel en geen strafrechtdwangmiddel. Het zou eigenlijk onder het ministerie van binnenlandse zaken moeten vallen, niet onder het ministerie van veiligheid en justitie. Maar het wetsontwerp baseert zich jammer genoeg ten onrechte opnieuw op de Penitentiaire Beginselenwet. Bij het uitwerken van het wetsontwerp zijn in het nest van de penitentiewet eieren gelegd, waarvan er een paar heel positief voor vreemdelingen lijken maar andere bij uitbroeden adders dreigen voort te brengen. Positieve woorden en gedachten genoeg: detentie alleen als uiterste middel als alternatieven niet kunnen, gerichte aandacht voor kwetsbare groepen, meer ruimte voor persoonsgerichte zorg in het verblijfsregime, dat in principe standaard wordt, meer uren de celdeur open, uitbreiding van de dagbesteding, het nadrukkelijk vanuit medisch oogpunt benaderen van de detentiegeschiktheid, niet langer handmatig visitatie aan/in het lichaam en bij hongerstaking geen alleen om die reden automatische afvoer naar de isolatiecel. Dit zijn positieve woorden, maar…..Het opsluiten van lastige mensen onder een streng beheersregiem met meer beperkingen krijgt in het wetontwerp veel aandacht, de alternatieven voor vreemdelingenbewaring eigenlijk geen. Bij binnenkomst wordt iedereen om te beginnen twee weken in het beheersregiem opgesloten. Welkom.

Tot nu toe hebben wij hier niet hard geoordeeld over directie en medewerkers van het Detentiecentrum. Het lijkt erop dat de voorgestelde wet, als die wordt aangenomen daar een eind aan gaat maken. De voorgestelde bevoegdheden van de directeur gericht op gedwongen vertrek uit het land zijn excessief en staan op gespannen voet met het enigszins opbouwen van een vertrouwensband met de gedetineerden.

Wordt vervolgd.

Januari 2014

Dat er opvangplaatsen voor Syrische vluchtelingen nu ook in Kamp Zeist gezocht worden, heeft er niet zo zeer mee te maken, dat Nederland ze ruimhartig ontvangt. De toezegging van 250 zogenaamde hervestigingsplaatsen voor bijzonder kwetsbare vluchtelingen uit Syrië is nog steeds niet verhoogd. Het aantal Syrische vluchtelingen in Nederland, iets boven de 2000  – trouwens nog steeds een miniem percentage in vergelijking met het geschatte totaal van 5 miljoen – kon hier naartoe doorreizen nadat ze op eigen kracht Fort Europa konden binnenkomen. Via de oostgrens naar Bulgarije bijvoorbeeld. Daar raken de vluchtelingenkampen  overvol. Detentiecentra is eigenlijk het betere woord voor deze vluchtelingenkampen. Een andere mogelijkheid Europa binnen te komen zijn de gammele bootjes die de Middellandse Zee overvaren.

Hoeveel ervoor betaald moet worden en hoeveel mensensmokkelaars aan de nood van vluchtelingen verdienen kun je lezen in het verhaal “Drie maal vluchteling” over Mohammed, zijn vrouw Khaloud en zijn zoontje Ahmed. 4300 dollar betaalde Mohammed voor de overtocht vanuit Egypte naar Lampedusa voor zijn vrouw en zijn zoontje in een overvolle boot. Zelf van Palestijnse afkomst, waren zij vanuit Damascus naar Egypte gevlucht. Na de afzetting van president Morsi moesten zij ook Egypte weer ontvluchten. Mohammed heeft uitgerekend dat mensensmokkelaars ongeveer 400 000 euro per overtocht moeten verdienen.

Niet alleen mensensmokkel, maar mensenhandel vindt plaats in de Sinai-woestijn.

Je kunt ervan uitgaan, dat ook de vluchtelingen of migranten uit economische redenen, zoals dat heet, veel geld hebben betaald voor een mensensmokkelaar. Daarvoor heeft zich vaak de familie, soms ook het hele dorp, in diepe schulden gestoken.

Begin december verscheen er een berichtje in de krant, dat vluchtelingen uit Eritrea door criminele bendes worden opgepakt waarbij hoge militairen uit Eritrea zelf zijn betrokken. In de Sinai worden ze gruwelijk gemarteld, terwijl ze familieleden of Eritreese vrienden in Israel of Europa moeten bellen voor losgeld. Er wordt geschat, dat met het afpersen van Eritreese gemeenschappen in het westen door de mensenhandelaren inmiddels 600 miljoen dollar zijn verdiend.

De immigratie-woordvoerder van een populistische partij in Nederland wil, dat Nederland uit het vluchtelingenverdrag van de VN van 1951 stapt. Want, zo beweert hij, vandaag de dag gaat het niet meer om echte vluchtelingen. Iemand, die niet meer in Somalië wil blijven, is een soort ondernemer die 20 000 euro wil investeren om naar Europa te kunnen komen.

Hoeveel geld, in euro’s of in dollars, kan worden genoemd in verband met een mens, die  geweld en honger moet ontvluchten? Hoe kostbaar is een kwetsbaar mens?

Link Eritrea-verhaal: www.eepa.be

Hoe kostbaar is een kwetsbaar mens?

Dat er opvangplaatsen voor Syrische vluchtelingen nu ook in Kamp Zeist gezocht worden, heeft er niet zo zeer mee te maken, dat Nederland ze ruimhartig ontvangt. De toezegging van 250 zogenaamde hervestigingsplaatsen voor bijzonder kwetsbare vluchtelingen uit Syrië is nog steeds niet verhoogd. Het aantal Syrische vluchtelingen in Nederland, iets boven de 2000  – trouwens nog steeds een miniem percentage in vergelijking met het geschatte totaal van 5 miljoen – kon hier naartoe doorreizen nadat ze op eigen kracht Fort Europa konden binnenkomen. Via de oostgrens naar Bulgarije bijvoorbeeld. Daar raken de vluchtelingenkampen  overvol. Detentiecentra is eigenlijk het betere woord voor deze vluchtelingenkampen. Een andere mogelijkheid Europa binnen te komen zijn de gammele bootjes die de Middellandse Zee overvaren.

Hoeveel ervoor betaald moet worden en hoeveel mensensmokkelaars aan de nood van vluchtelingen verdienen kun je lezen in het verhaal “Drie maal vluchteling” over Mohammed, zijn vrouw Khaloud en zijn zoontje Ahmed. 4300 dollar betaalde Mohammed voor de overtocht vanuit Egypte naar Lampedusa voor zijn vrouw en zijn zoontje in een overvolle boot. Zelf van Palestijnse afkomst, waren zij vanuit Damascus naar Egypte gevlucht. Na de afzetting van president Morsi moesten zij ook Egypte weer ontvluchten. Mohammed heeft uitgerekend dat mensensmokkelaars ongeveer 400 000 euro per overtocht moeten verdienen.

Niet alleen mensensmokkel, maar mensenhandel vindt plaats in de Sinai-woestijn.

Je kunt ervan uitgaan, dat ook de vluchtelingen of migranten uit economische redenen, zoals dat heet, veel geld hebben betaald voor een mensensmokkelaar. Daarvoor heeft zich vaak de familie, soms ook het hele dorp, in diepe schulden gestoken.

Begin december verscheen er een berichtje in de krant, dat vluchtelingen uit Eritrea door criminele bendes worden opgepakt waarbij hoge militairen uit Eritrea zelf zijn betrokken. In de Sinai worden ze gruwelijk gemarteld, terwijl ze familieleden of Eritreese vrienden in Israel of Europa moeten bellen voor losgeld. Er wordt geschat, dat met het afpersen van Eritreese gemeenschappen in het westen door de mensenhandelaren inmiddels 600 miljoen dollar zijn verdiend.

De immigratie-woordvoerder van een populistische partij in Nederland wil, dat Nederland uit het vluchtelingenverdrag van de VN van 1951 stapt. Want, zo beweert hij, vandaag de dag gaat het niet meer om echte vluchtelingen. Iemand, die niet meer in Somalië wil blijven, is een soort ondernemer die 20 000 euro wil investeren om naar Europa te kunnen komen.

Hoeveel geld, in euro’s of in dollars, kan worden genoemd in verband met een mens, die  geweld en honger moet ontvluchten? Hoe kostbaar is een kwetsbaar mens?

Link Eritrea-verhaal: www.eepa.be

December 2013

Ziek en zwak, oud en angstig

Bij de start van dit detentiecentra heeft vast en zeker niemand bedoeld dat deze cellen ooit zouden worden gebruikt voor zieke asielzoekers. Het systeem was er voor vitale bolletjesslikkers. De vloek van de boze daad leidde tot iets rampzaligs. Soms hoogbejaarde mensen worden hier achtergevangenisdeuren gezet. Soms ernstig zieke mensen worden hier opgesloten. Soms zijn er ernstige problemen met hun medicijnen. Opmerkelijk vind ik hoe lang het geduurd heeft voordat er over een brede linie ernstige vragen en zorgen gingen klinken over het niet goed functioneren van de medische opvang, verzorging en ook de medische advisering in de vreemdelingenbewaring. Eergisteren was er een rondetafelgesprek over het werk van het Bureau Medische Advisering tussen de Directie Migratiebeleid, het Bureau Medische Advisering en advocaten en wetenschappers. Ondermeer ging het over de onafhankelijkheid en onpartijdigheid van het Bureau Medische Advisering, dat de IND zwaarwegend advies geeft. Is de IND-arts een gevaar voor de zorg?

Europees Comité voor Sociale Rechten van de Raad van Europa: immediate measure opvang

Op 25 oktober 2013 kwam het ECSR met een voorlopig besluit nav de klacht van de PKN over het recht op voedsel, kleding en onderdak. De Nederlandse overheid moet zorgen voor basale voorzieningen voor mensen zonder rechtmatig verblijf die in Nederland leven. De bodemprocedure voor een permanent recht op opvang loopt nog.

Het ECSR oordeelt dat “In light of Rule 36, it considers that the persons concerned by the complaint evidently find themselves at risk of serious irreparable harm to their lives and their integrity when being excluded from access to shelter, food and clothing” en nodigt voorts Nederland uit tot het nemen van maatregelen: “adopt all possible measures with a view to avoiding serious, irreparable injury to the integrity of persons at immediate risk of destitution, through the implementation of a co-ordinated approach at national and municipal levels with a view to ensuring that their basic needs (shelter, clothes and food) are met”.

De bewindsman staatssecretaris F. Teeven zegt echter te begrijpen dat het de ECSR vooral gaat om vreemdelingen in een medische noodsituatie. Hij meent geen uitvoering aan dit vonnis te geven omdat in Nederland door de overheid al gezorgd wordt voor vreemdelingen in medisch  precaire situaties., volgens hem. En wie actief werkt aan de eigen terugkeer naar elders krijgt immers onderdak van de Rijksoverheid, zegt hij. Wij voorzien dat de Nederlandse rechter weer bij de praktische uitvoering van het vonnis betrokken moet worden.  

Wij bepleiten op korte termijn tien dingen:

• Klinker geen ongedocumenteerde mensen in winters klimaat.
• Raadpleeg een onafhankelijk arts of psychiater voordat iemand in detentie wordt opgesloten.
• Begeleid extra-kwetsbare mensen, sluit ze niet op en helemaal niet in een isoleercel.
• Geef informatie over het aantal zelfmoorden en overlijdens in de detentiecentra. Het hoge gebruik van de isoleercellen, 900 maal per jaar, vergt een zorgvuldige monitoring.
• Maak gebruik van borgsom, garantstelling, open instellingen. Die zijn al een succes gebleken.
• Laat de deuren van de cellen 24 uur per etmaal open.*Geef verlof tot begeleid bezoek aan terminale familieleden.
• Onttrek de detentiecentra aan de werking van de Penitentiaire Beginselenwet.
• Schaf het illegalenquotum af, waarbij de politie gehouden is om vierduizend ongedocumenteerden per jaar in de boeien te slaan. Sluit het jachtseizoen als er geen actief aanhoudingsbeleid zou gelden.
• Laat de gedetineerden hun mobieltje in de cel mogen gebruiken, dat is nu volstrekt verboden.

Laten we in eigen land de mensenrechten weer gaan respecteren, ook wat onze ongedocumenteerden aangaat. Daarvoor blijven wij samen met de wakes bij het Justitieel Complex Schiphol en het Detentiecentrum Rotterdam opkomen.

november 2013

Hoe is de situatie nu, vertellen we elkaar elke eerste zondag hier op de wake bij Kamp Zeist. Och niet veel anders dan een maand geleden of een halfjaar geleden. Ja, een berichtje dat asiel zoekers in procedure vrijwilligerswerk mogen doen. En dat uitgeprocedeerde asielzoekers niet op straat gezet mogen worden, maar staatssecretaris Teeven heeft er geen boodschap aan. Verder nog even beroerd voor de vluchtelingen die de hoop hebben en hadden om elders een betere toekomst te vinden. Nog even beroerd voor de mensen die hier in dit kamp zitten, uitgeprocedeerd, geen toekomst. Verdriet veel verdriet.

Op 2 november, Allerzielen gedenken we de doden. Dat was gisteren. Dit doen we ook vandaag op 3 november weer. Een dag die veel kerken gedachteniszondag noemen. Heer herinner u de namen. Dat willen we hier ook doen, maar even niet van een dierbare die we kennen. Hier en nu willen we stilstaan bij al de omgekomen vluchtelingen, Dat zijn er zo veel. Veel te veel. Sinds 1993 al meer dan 17.000 maar het zullen er meer zijn omdat er veel niet geregistreerd wordt. We willen stilstaan bij die mensen in wankele bootjes die verdronken in de donkere golven van de Middellandse zee. Mensen die Europa wilden bereiken. De afstand tussen Noord-Afrika en de eilanden Lampedusa en Malta is relatief kort, maar levensgevaarlijk op de te volle en krakkemikkige bootjes tussen gevaarlijke stromingen. En dan worden ze ook nog barbaars behandeld door mensen smokkelaars. Op 3 oktober een maand geleden vlak voor het eiland Lampedusa, verdronken er 366 mensen en een week later nog eens 50 mensen. Heer herinner u de namen. Die mensen willen we gedenken.

De Middellandse zee is een begraafplaats aan het worden zei Joseph Muscat de premier van Malta. En de hoogste chef van de vluchtelingenorganisatie van de VN, Antonio Guterres had het over de bereidheid van vluchtelingen die steeds grotere risico’s nemen om Europa te bereiken. Op de vlucht voor kogels en bommen en armoede, sterven ze al in de zee voor een asiel wat ze nooit kregen, aldus Guterres

De mensen die het wel halen worden in de al overvolle opvangcentra gezet. Mens onterend. Kom over en help ons roept ook de Italiaanse regering waartoe Lampedusa behoort. Paus Franciscus bezocht het eiland en droeg er een mis op, ter nagedachtenis van de doden in aanwezigheid van de asielzoekers, De eucharistie werd gevierd met een kelk van wrakhout. De Paus haalde uit naar de hoge Pieten die beslissingen nemen tot leed van deze immigranten. Het streven naar geluk voor je zelf maakt de mensen ongevoelig voor het leed van de anderen zei de Paus.

Want wat doet de rest van Europa? De rijke landen met hun regeringen? Met man en macht proberen ze te voorkomen dat de vluchtelingen binnenkomen. Laat ze geen asiel aanvragen. Ze maken liever afspraken met de verkeerde regiems in Afrika of waar dan ook zodat de vluchtelingen terug gestuurd worden en hun leven niet zeker zijn. Geen politieke verantwoordelijkheid nemen ondanks alle verdragen hierover die geratificeerd zijn. Daar doet ook de Nederlandse regering aan mee. Premier Rutte heeft het over de ellende in Syrië dat we wel 50 mensen meer kunnen opvangen. Het is om te huilen. Staatssecretaris Teeven maakt er dan onder druk van partijen 250 van. Het blijft om te huilen

Daarom ja daarom houden wij hier elke eerste zondag van de maand een wake, nu al bijna honderd keer. Een wake als steun voor de vluchtelingen een wake voor de heersers opdat hun ogen open mogen gaan en er barmhartigheid mag zijn. Als Raden van Kerken in Soest en Zeist, als christenen kennen we de paaswake. We herdenken in de nacht na de kruisiging, dat Jezus zal opstaan. Het feest van het licht van het levende water van de vreugde van een blijde toekomst. Hier hebben we een wake voor de doden van het donkere water, maar we hebben ook een wake voor de levenden. Voor de dromen van de vluchteling. En laat de dromen niet slapen. We waken voor de gerechtigheid. We waken tot de verrijzenis.
Gijs Wildeman