Auteur archieven: Jacques Roeleveld

toespraak tijdens de extra wake 1e Paasdag 2025 door Klaas Eikelboom

Welkom allemaal

Welkom dat jullie gekomen zijn op deze paasdag, dat jullie hebben afgezien van het samenzijn met jullie familie om jullie verbondenheid te laten zien met Nimota, Kowil en Dupe.

Het lijkt allemaal geregeld te zijn. Maar dat is het niet. Ik begin met de medicijnen, als voorbeeld. Moeder Dupe is voor haar gezondheid afhankelijk van bepaalde medicijnen. En de eerste vraag die bij medisch onderlegden opkomt, is, hoe werkt dat in Nigeria, waar ze nu naartoe dreigt uitgezet te worden. Haar advocaat heeft dat ook opgeschreven in haar aanvraag. En dan komt de beslissing van de IND. De medicijnen zijn beschikbaar in Nigeria, met daarachter een verwijzing naar de website van een apotheek. Het lijkt dus geregeld te zijn. Maar wat moet moeder Dupe, als zij aankomt in Nigeria. De apotheek blijkt vijfhonderd kilometer te zijn van de plaats waar ze naartoe moet. Hoe komt ze daar? Het lijkt geregeld te zijn. Maar dat is het niet.

En dat geldt ook voor de kinderen. Wij als Nederlanders wonen in een fatsoenlijk land, en dat hebben we laten zien door het verdrag voor de rechten van het kind te tekenen. Daarin beloven wij, dat wij altijd het belang van het kind voor moeten laten gaan. En dat heeft ook zijn weg gevonden naar de IND. Ergens in de beleidsinstructies staat, neem het belang van het kind mee. Het lijkt geregeld te zijn.

In 2018 is er een onderzoek geweest, wat de gevolgen zijn van ons asielsysteem zijn voor kinderen. Hoe de jarenlange onzekerheid op hen in werkt, wat een gewelddadige arrestatie, en opsluiting in Zeist met hen doet, en wat gevolgen van deze traumatische gebeurtenissen zijn voor hun verdere leven in het land van uitzetting. En een detail kunnen wij ons nu goed voorstellen, hoe moet moeder voor de kinderen zorgen, als zij ook op zoek moet naar inkomen, en de medicijnen. Het woord dat dit allemaal samenvat, is schade. De kinderen lopen schade op. De nota heet dan ook de schade nota.

Sindsdien is deze nota vaak toegevoegd aan asielzaken. Als het goed geregeld was, dan hadden wij dat teruggezien in de beslissingen van de IND. En als ze toch tot een negatieve beslissing zouden komen, dan zou in de afwijzing toegelicht moeten worden waarom voor dit kind de schadenota niet van toepassing is. Maar meestal staat er slechts een kort zinnetje: “het belang van het kind is gewogen”. Ieder argument ontbreekt.

En dan vraag ik mij af zouden ze de nota gelezen hebben. Is er wel iemand die zo’n nota kan lezen? Hebben ze wel verstand van kinderen. Waarom nemen ze zulke ingrijpende beslissingen voor kinderen? 

Als je de stukken leest, lijkt het geregeld te zijn, maar dat is het niet.

Ik vraag van u twee dingen: de eerste als mens. Geloof niet dat het geregeld is. Want het is pijnlijk dat wij in een fatsoenlijk land een plaats hebben waar wij kinderen opsluiten en schade toebrengen. En dan is het verleidelijk om te doen alsof het niet zo is, en de formalistische argumenten van de IND te geloven.

En voor de mensen onder ons die deel uitmaken van een geloofsgemeenschap, helpt het om deze families in de voorbede te brengen, om Gods hulp te vragen, en de zonden van ons eigen overheid te belijden omdat die hen hulp onthoudt.

En het tweede, vraag ik van u als burger, en is eigenlijk hetzelfde. Want alles wat u hier ziet, het hek, de camera’s, de bewakers wordt gefinancierd van ons belastinggeld, en door een overheid die claimt te handelen in ons belang.

Gebruik daarom uw politieke invloed en vraag de overheid verantwoordelijkheid te nemen. Als het gaat om kinderen moet ze in staat zijn het belang van kinderen te herkennen en ernaar te handelen. En dat kan geregeld worden. Bijvoorbeeld door bij beslissingen die over kinderen gaan mensen te betrekken, die verstand hebben van kinderen. Jeugdzorg medewerkers bijvoorbeeld. Of kinderrechters. En als dat moeilijk is binnen een regelinstituut als de IND, richt dan een aparte commissie op buiten de IND. Maak werk van de ondertekening van het kinderrechtenverdrag.

Wat is politieke invloed?  Dat is laten weten dat je dit weet. Dat is hier komen en demonstreren. Dat is stemmen. Dat is petities tekenen. Dat is brieven versturen naar uw politieke partij, of naar uw gemeente. Dat is geld geven aan non-profits die dit plan steunen. Dat is berichten plaatsen op sociale media. Dat is duidelijk maken, wat u nu doet, doet u wel met mijn geld, maar niet in mijn naam. Geen formaliteit, maar verantwoordelijkheid.

Straks lopen we rond het detentiecentrum. U hoeft dat niet in stilte te doen. Praat hierover met uw mededemonstranten. Zodat we van elkaar weten dat we het niet alleen hoeven doen.

Dank u.

1. Een onmiddellijk kinderpardon voor gewortelde asielkinderen.
2. Een nieuw asielbeleid waarin het belang van het kind centraal staat.
   Decennialang is sprake van een falend asielbeleid in Nederland. De gevolgen voor een asielkind kunnen enorm zijn: jarenlange onzekerheid, angst, stress, ontwikkelingsstoornissen.

Eind jaren negentig Eduard Disch (80), oud-directeur van opvangcentrum IMPULS in Maastricht, is bijna dertig jaargeleden getuige van uitzetting en deportatie van een afgewezen vluchtelingengezin. Dit gezin wordt onverwacht om 7 uur ‘s morgens door tien agenten in drie politieauto’s afgevoerd naar een
detentiecentrum in Rotterdam en een dag later op het vliegtuig gezet naar Wit-Rusland. Een traumatische gebeurtenis voor het gezin en voor Eduard een zeer ingrijpende ervaring.

11 juli 2024 Op het TV-Jeugdjournaal vertelt het 13-jarig meisje Ariana Babayants wat zij met haar vader, moeder, broer en twee in Nederland geboren zusjes meemaakt. Het gezin is een dag eerder, na 10 jaar verblijf in het asielzoekerscentrum (AZC) Emmen, onverwacht om 7 uur ’s morgens door een politieovermacht opgepakt en afgevoerd naar detentiecentrum Zeist. Ariana vertelt dat zij allen over vier dagen per vliegtuig naar Oezbekistan moeten vertrekken.
Dit bericht doet Eduard gechoqueerd uitroepen: ,,Gebeurt dit na bijna dertig jaar nog steeds in ons beschaafd en rijk land?!” Nog dezelfde avond reist hij – met support van zijn vrouw – per trein naar Den Haag voor een 7/24 uurs hongerstaking. Pal naast de voordeur van uitvoerende instantie IND.
Dertig dagen later stapt Eduard – op doktersadvies – over van voedsel-STAKEN op WAKEN. Het ‘waken’ staat voor: 1) waakzaam blijven voor dreigende uitzetting van gewortelde asiel kinderen; 2) publiek oproepen tot het tekenen van de Petitie Kinderpardon, en aan de politiek de tweevoudige eis voorleggen van het Kinderpardon. Voor deze ‘wake’ reist Eduard sinds 19 augustus van Maastricht naar Den Haag v.v. Bij het Ministerie Asiel & Migratie, Turfmarkt 147 en (op dinsdag) bij
het Tweede Kamer gebouw houdt hij de ‘wake’. Bij een uitgerolde twee meter lange banner met de tekst KINDERPARDON, NU! en drie brandende kaarsen. Op alle werkdagen van 10.00 tot 15.00 uur – mits het weer dit toelaat – verspreidt hij onder voorbijgangers de flyer Petitie Kinderpardon. Soms met hulp van wakers uit het hele land.
Dankzij een gerechtelijke uitspraak is uitzetting van het gezin Babayants uitgesteld. Echter, sinds 21 november 2024 heeft dit gezin – uit angst voor uitzetting – voorlopig een veilig en gastvrij 7/24 uur kerkasiel verkregen bij de protestantse wijkgemeente Open Hof in Kampen.

Petitie Kinderpardon Naast het gezin Babayants verkeren honderden gewortelde asiel kinderen in AZC, noodopvanghuizen en andere noodvoorzieningen. In de bizarre situatie van vijf tot tien jaar wachten in stress en angst!
Een kind mag nooit slachtoffer worden van het handelen van volwassenen!
En ongeacht of die volwassene een ouder betreft, een minister, politicus etc. .
U wilt de petitie tekenen? Een keer mee waken, flyeren? De actie volgen?www.childsupporto.nl/nieuws of www.kinderpardon.nl

Corr. adres: Mosasaurusweg 29, 6212 EJ Maastricht / eddisch@ziggo.nl / tel. 06 – 29029591

Eduard Disch was een van de sprekers op de wake van 2 februari

Doe mij recht Heer
Want ik ben onschuldig
Ik stel mijn vertrouwen op U
Niet op de machthebber
Bescherm mij als ik voor de krijgsraad sta
In een proces met valse getuigen en verzonnen bewijzen
Ik ben niet te gaast aan hun tafel
Ik toast niet op hun parties
Ik ben geen lid van hun partij
Ik zit niet in hun organisatie
Ik ben geen aandeelhouder in hun zaak
Er is niets tussen hen en mij Doe mij recht Heer
Want ik ben onschuldig
Ik stel mijn vertrouwen op U psalm 25/26 (uit: Protest achter prikkeldraad- moderne Zuid-Amerikaanse psalmen van Ernest Cardenal)

Dit gebed werd gebeden bij de wake Zeist. U wordt allen uitgenodigd er op eigen wijze aandacht aan te besteden. Dan zijn we in gebed verbonden!

Goede God, die nieuw begin zijt

niet alleen in de tijd

toen, destijds, en later, ooit eens,

maar die nieuw begin zijt

als houding in het hier en nu

steeds opnieuw

Raak ons aan dit nieuwe jaar

met wie gij zijt:

het geloof

dat nieuw begin mogelijk is

voor hen voor wie wij waken

hoe donker de omstandigheden ook lijken

Raak ons aan dit nieuwe jaar

met wie gij zijt:

het geloof

dat nieuw begin mogelijk is

ook al staan zoveel seinen op het wereldtoneel 

op donkerrood

Raak ons aan dit nieuwe jaar 

met wie Gij zijt:

het geloof

dat nieuw begin mogelijk is

in ieder van onze eigen levens

als wij gevangen zitten

in sleur

bevangen zijn

door luiheid

bezorgd zijn

of het ons nog wel gegeven is

of Ú óns nog wel gegeven bent

wakker in ons en in al voor wie waken

díe houding aan,

die toekomst opent

de hoop levend houdt

en de liefde gaande.

Wakker Ú in ons aan

Die zijt hoop, liefde en gerechtigheid voor allen.

Hier en nu.

Amen.

Goede God,

die nieuw begin zijt

niet alleen in de tijd

toen, destijds, en later, ooit eens,

maar die nieuw begin zijt

als houding in het hier en nu

steeds opnieuw

Raak ons aan dit nieuwe jaar

met wie gij zijt:

het geloof

dat nieuw begin mogelijk is

voor hen voor wie wij waken

hoe donker de omstandigheden ook lijken

Raak ons aan dit nieuwe jaar

met wie gij zijt:

het geloof

dat nieuw begin mogelijk is

ook al staan zoveel seinen op het wereldtoneel 

op donkerrood

Raak ons aan dit nieuwe jaar 

met wie Gij zijt:

het geloof

dat nieuw begin mogelijk is

in ieder van onze eigen levens

als wij gevangen zitten

in sleur

bevangen zijn

door luiheid

bezorgd zijn

of het ons nog wel gegeven is

of Ú óns nog wel gegeven bent

wakker in ons en in al voor wie waken

díe houding aan,

die toekomst opent

de hoop levend houdt

en de liefde gaande.

Wakker Ú in ons aan

Die zijt hoop, liefde en gerechtigheid voor allen.

Hier en nu.

Amen.

Welkom allemaal. Welkom Wakers. (door Klaas Eikelboom)

Deze wakes hebben altijd twee kanten. De eerste is die van een protestactie. We willen duidelijk maken dat we het ergens niet mee eens zijn. En een protest is in deze tijd op zijn plaats, als reactie op de besluiten van dit kabinet. Het strengste asielbeleid ooit roepen onze bewindslieden trots.

En let op de subtiele manipulatie die zich verschuilt achter de keuze voor het woord streng. Het is te begrijpen dat ze het woord hardvochtig niet wordt gebruikt. Dat maakt zichtbaar dat gezinnen en relaties uit elkaar gerukt worden. Ook het woord restrictief wordt vermeden. Dat geeft veel neutraler aan dat mensen worden tegengehouden. Nee, de keuze is streng, alsof het verlangen van de vluchteling naar een veilig bestaan een misdaad is.

De andere kant van de wake is die van een kerkdienst. Dat klinkt meer ingetogen als protest. Soms maak ik daar handig gebruik van. Als hier een noodwake is, omdat hier een gezin opgesloten zit dat we kennen, ben ik verplicht de burgemeester te informeren. De wake heeft de vorm van een viering, schrijf ik dan altijd op. Dat klinkt geruststellend. Deze vierende en biddende mensen maken vast niets kapot. Tot nu toe heeft de burgemeester de politie niet ingeschakeld.

Wat is een wake voor een soort dienst? We waken vaak bij de stervenden. En we leven nu in de tijd van Allerzielen, we bezoeken nu diensten waarin we de mensen gedenken die ons ontvallen zijn. We noemen dan hun namen op. We denken na over hun leven, en we geven ruimte aan de rouw.

De filosoof Judith Butler heeft hier een scherpe observatie over rouwen. Bij rouwen over het verlies van een leven geven we ook aan dat een leven waarde heeft. En leven dat rouw verdient, is ook leven dat beschermd moet worden. Ze gebruikt hier het woord mournebility voor, rouwwaardigheid. En wij maken als maatschappij een groot verschil tussen groepen. De ene group is rouwwaardiger als de andere, verdient meer bescherming als de andere.

En daar heeft Butler een schrijnend voorbeeld bij, uit de vorige Gaza oorlog. Ook toen werden er scholen gebombardeerd en kwamen kinderen om het leven. Maar is er altijd de tegenwerping: Hamas, gebruikt kinderen als menselijk schild. En kijk wat dat dit doet in je hoofd. Je ziet geen kind meer, maar een schild. En een schild is een wapen, wapens moeten vernietigd worden, en die vernietiging is een succes, want nu kan de vijand zich niet meer verschuilen. En zo hoeven we de pijn niet meer te voelen, ons hart kan zich nu verharden.

Door om het kind te rouwen, erkennen we dat het beschermd had moeten worden. Het was geen wapen, het was een kind, dat zijn leven verloren heeft.

Simone en ik zijn rond zeven oktober naar een kerkdienst geweest in Amsterdam, waar gebeden werd voor de slachtoffers van de huidige Gaza oorlog. Tijdens de hele duur van de dienst werden de namen voorgelezen van de slachtoffers in Gaza, van jong naar oud. En toen na anderhalf uur de dienst beëindigd was, werd net de naam van het eerste kind van twee jaar voorgelezen.

Wat wij hier doen heeft ook veel met rouw te maken. Als een familie, in de vroege ochtend wordt opgepakt en hierheen gebracht, is dat voor de mensen om hen heen een traumatische gebeurtenis. De kinderen die vorige week nog bij je in de klas zaten, of op je sportvereniging, of op de balletschool zijn verdwenen. Dat is een verlies ervaring.

Hier bieden we een vorm, om dat zichtbaar te maken. We proberen vlak bij ze te komen, hier voor het hek en de andere kant van het detentiecentrum. En we proberen met ze in contact te komen, door hun namen over het hek te schreeuwen. We proberen iets van het afgenomen afscheid terug te geven.

Daarmee zeggen we dat het leven dat deze gezinnen hier in de Nederland leven, leven is. Dat het bescherming verdient, en dat hun gedwongen vertrek verlies is. En zo ontkrachten we de boodschap van de huidige politiek, dat dit geweld een oplossing zou zijn voor iets.

Juist door de vorm van een rouwdienst is de wake een krachtig protest.