Het recht om asiel aan te vragen staat in de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens, artikel 14. De term asiel komt van het Griekse woord ‘asulon’ en betekent iets als ‘plaats waar niet geroofd wordt’, een ‘vrijplaats’. Onder ‘asiel’ verstaan we nu een toevluchtsoord dat bescherming biedt tegen gevaren en vervolging.
In het Vluchtelingenverdrag uit 1955 is dat recht om asiel aan te vragen verder uitgelegd. Er staat dat een persoon die uit gegronde vrees voor vervolging wegens zijn ras, godsdienst, nationaliteit, het behoren tot een bepaalde sociale groep of zijn politieke overtuiging zijn land moet verlaten, in een ander land asiel moet worden verleend.
In de politiek, de media en onder de burgerij is bij tijd en wijle onrust over het aantal vluchtelingen dat asiel vraagt in Nederland. Van alle asielzoekers die naar het westen komen wordt meer dan de helft na onderzoek niet erkend als vluchteling en teruggestuurd.
Zij werden wel erkend en mochten blijven:
Bob Marley, Gene Simmons, Mika, Miriam Makebe, Gloria Estefan, de familie Von Trapp, Chopin, Thomas Mann, Kader Abdollah, Salvador Dali, Marlene Dietrich, Milos Forman, Madeleine Albright, Jean-Luc Dehaene, Albert Einstein en Anne Frank. Allen moesten hun land verlaten uit angst voor onderdrukking, gevangenschap of (burger)oorlog. Sommigen bleven voor kortere tijd, anderen voorgoed.
Hebben Uitgeprocedeerden ook rechten?
Twee asielzoekers, een man (21) uit Sierra Leone en een vrouw (29) uit Mali, dienden onlangs een klacht in omdat ze vanwege hun hongerstaking in een isoleercel met camerabewaking werden geplaatst. Ze kregen gelijk van de commissie van toezicht van het Justitieel Centrum Schiphol
Als gedetineerden in een isoleercel zitten, betekent dit dat zij 23 uur per dag in een ruimte verblijven met alleen een matras, een zitje, een toilet en een wastafel. Zij mogen een uur naar buiten, in een luchtkooi. Uit medische literatuur blijkt dat deze behandeling kan leiden tot psychische beschadiging, waaronder angstaanvallen, paniek, concentratiestoornissen of psychoses.
Het gebruik van isoleercellen is volgens de advocatenvereniging ‘een structurele mensenrechtenschending’.
Illegaal en recht.. (uit het jaarverslag van STIL)
Solidariteitsorganisatie STIL uit Utrecht geeft humanitaire noodhulp aan vluchtelingen en migranten zonder verblijfsvergunning en komt op voor hun belangen. Dagelijks heeft STIL te maken met vluchtelingen die op straat gezet zijn, soms na jarenlang verblijf in asielzoekerscentra, soms twee weken na aankomst in Nederland. Vaak verkeren ze in medische en /of humanitaire nood.
Bij STIL kloppen in een jaar meer dan 200 mensen aan die op straat staan en geen kant op kunnen. Ze mogen niet werken, zich niet verzekeren tegen ziektekosten en hebben geen toegang tot opvang of bijstand.
Wij helpen dan medisch noodzakelijke zorg te regelen. Dat kan gaan om medicijnen, een verloskundige, psychische hulp, huisarts of tandarts. (zie elders- medische hulp). Ook kijken we naar juridische mogelijkheden
STIL signaleerde in 2012 een toename van het aantal mensen dat in onze ogen in een volstrekt onverantwoorde, zorgelijke en soms zelfs levensbedreigende situatie terecht kwam doordat ze op straat gezet waren (meestal als uitgeprocedeerd vluchteling, soms nog in procedure) waarbij er onvoldoende nazorg geregeld was in de zin van uitleg over waar en hoe de nodige medicijnen en zorg te krijgen.
Ze hebben daar wel recht op! Maar de weg weten ze niet.
Hierdoor ontmoetten we in 2012 relatief veel mensen in schrijnende medische situaties. Dit is op zich altijd al het geval geweest bij STIL, echter de ernst van de medische nood en het aantal mensen in de problemen zijn toegenomen. Dit vinden wij zeer zorgwekkend. Het ging bijvoorbeeld om mensen met ernstige suikerziekte, erge pijnklachten of in erg verwarde (kwetsbare) toestand.
Het probleem van de vele dakloze vluchtelingen is niet (meer) op te vangen door organisaties zoals STIL, kerken en particulieren. De nood is te groot, te ernstig, we kunnen te weinig oplossingen bieden en het gaat om te veel mensen.
Fietsen langs locaties van migratie op Wereldvluchtelingendag 20 juni 2013.
We beleefden met de groep fietsers een bijzondere dag van uitersten: langs prachtige routes door de historische binnenstad van Utrecht en de bossen van Zeist, van eten en drinken in mooie tuinen tot een ijsje in de regen. Fietsen langs rechteloze illegalen en langs plekken van hoop voor kinderen en vluchteling-studenten.We hoorden verhalen van vluchtelingen van nu en van vroeger. Eén ding werd overduidelijk: migratie is van alle tijden, levert moeilijkheden op, maar brengt ook veel goeds.
Vrolijkheid voor kinderen in asielzoekerscentra
Direct naast het startpunt bij het Protestants landelijk dienstencentrum ligt een asielzoekerscentrum (AZC). We bezoeken daar De Vrolijkheid, een netwerk van kunstenaars, theatermakers en musici. Ze helpen kinderen in de 35 Nederlandse AZC’s om hun ervaringen creatief te verwerken, hun talenten te ontdekken en vrolijkheid in hun leven te brengen. Coördinator Jos de Vida: “Ik vind het moeilijk dat zoveel kinderen hun ouders moeten verzorgen en voor hen moeten tolken. Maar het is mooi om de veerkracht en de talenten van kinderen te zien.”
Ondersteuning van illegalen We fietsen langs twee plekken waar uitgeprocedeerde vluchtelingen of mensen zonder papieren hulp kunnen krijgen. We kunnen niet naar binnen, mogen niet fotograferen. In en voor het kleine pand van STIL is het een drukte van belang. Sommige mensen lijken gelaten, anderen gestresst. Een Irakees ontbloot zijn bovenlichaam: ze hebben hem in Irak een nier ontnomen. Hij slaapt al 8 maanden op straat, wordt geregeld opgepakt. Een rusteloos onzeker leven. We fietsen langs het Ubuntu Huis waar o.a. activiteiten zijn voor dakloze vluchtelingen.
Drie vluchtelingenstromen in de Waalsekerk We krijgen een rondleiding door de Waals Pieterskerk, de oudste kerk vanUtrecht (1048) en drinken koffie in de prachtige tuin vol kruiden met passende bijbelteksten. In de 16e eeuw vluchtten Waalse protestanten naarNederland. Deze Franstalige kerk is door hen opgericht. Later zochten de protestantse Hugenoten uit Frankrijk hier ook hun toevlucht. De derde stroom vluchtelingen (Franstalige Afrikanen) heeft voor verjonging van de kerk gezorgd. Een boeiende mix van culturen.
Doopsgezinden met roots over de hele wereld Op bezoek bij een onopvallende Doopsgezinde kerk in een voormalige brouwerij. Rita van der Wijk-Kaethler vertelt de vluchtgeschiedenis van haar eigen familie: van Pruissen, Polen naar Zuid Rusland, Siberië, Paraguay en Canada, soms om religieuze, maar ook om economische redenen. Zelf geboren en getogen in Paraguay, liep ze op het Doopsgezinde Wereldcongres in Amerika haar huidige Nederlandse man tegen het lijf. In de kerk zaten vroeger de vrouwen en kinderen in het midden en de mannen aan de zijkanten er omheen om hen te beschermen.
UAF laat vluchtelingen studeren Marriëtte Flipse van UAF vertelt ons wat een kapitaalvernietiging het is als hoogopgeleide vluchtelingen in Nederland laaggeschoold werk moeten doen of als vluchtelingen een afwachtend passief bestaan leiden. Het UAF helpt jaarlijks zo’n 300 vluchteling studenten met studie en werk. De directeur met Iraanse roots heeft ooit zelf via het UAF kunnen studeren. Een opbeurend verhaal. Hier zijn vluchtelingen geen slachtoffers, maar krijgen ze kansen om hun talenten te benutten in Nederland of later weer in hun land van herkomst.
Evangelische Broedergemeenschap in Zeist We vervolgen onze weg naar Zeist via een prachtige groene route over de Bisschopswetering, een verborgen weg die de Utrechtse bisschop nam toen de katholieken onderdrukt werden. We fietsen langs Slot Zeist en lunchen in de prachtige tuin van de Evangelische Broedergemeente. Opgericht na de dood van de Tsjechische hervormer Johannes Hus in 1415, in de 17e eeuw hevig vervolgd. In de 18eeeuw stichtte Hernhutter graaf Zinzendorf in Zeist een bloeiende ondernemende christelijke gemeenschap, die veel welvaart bracht. Tegenwoordig bestaat de Zeister gemeenschap voor een groot deel uit Surinaamse Nederlanders. Binnenkort vieren zij 150 jaar afschaffing van de slavernij. Tegenover het Broederplein is ook een Zusterplein, waar de protestantse ontwikkelingsorganisatie ICCO voor haar intrek bij Kerk in Actie jarenlang huisde.
Uitgekotst of welkom geheten Tijdens onze tocht door de bossen begint het langzaam steeds harder te regenen. We krijgen juist op dat moment een ijsje en schuilen in de ‘rijdende kerk’. Somaliër Samatar vertelt daar zijn vluchtverhaal: met tantes en zussen als 6-jarige op de vlucht van Noord Somalië naar Ethiopië. Na lang zoeken weer herenigd met zijn ouders, die 2 jaar later met hun gezin per vliegtuig via Rome naar Nederland vluchten. Als 8-jarige een week gevangen gezeten op Schiphol, teruggestuurd naar vliegveld Rome, uitgehongerd bedelen bij toeristen, teruggestuurd naar Ethiopië. In de burgeroorlog die daar net uitbreekt, worden enkele Somaliërs vermoord. Er ontstaat een schandaal: Nederland en Italië hebben vluchtelingen geen bescherming geboden. Dit is de redding van Samad en zijn familie. Ze worden uitgenodigde vluchteling in Nederland. Zo groot kan het verschil zijn als er wel of niet geloofd wordt in jouw verhaal. Zonder hard bewijs worden vluchtelingen met wantrouwen bejegend…
Een wake bij gevangen vluchtelingen in Kamp Zeist We doen tot slot mee aan bij de wake in Kamp Zeist, die omliggende kerken maandelijks houden sinds in 2005 bij de brand in de gevangenis op Schiphol vluchtelingen om het leven kwamen. De kerken blijven dit doen totdat er geen vluchtelingen meer onschuldig gevangen gezet worden. We zingen: “Als alles duister is, ontsteek dan een lichtend vuur dat nooit meer dooft”. We horen verhalen van het onrecht dat vluchtelingen in Nederland wordt aangedaan. We plaatsen bloemen in de hekken.
Boeiende mede fietsers Daarna ondernemen we de terugtocht naar Utrecht. Boeiend zijn ook de gesprekken onderweg met onbekende mede fietsers, allen begaan en soms zeer actief betrokken bij vluchtelingen of zelf vluchteling. Aangenaam gezelschap om een dag mee op te fietsen. Bekijk een filmpje van het Reformatorisch Dagblad op het meest regenachtige moment van de route.
Wereldvluchtelingendag:
Wij waken hier sinds de brand in het cellencomplex op Schiphol-Oost , oktober 2005. Wij blijven hier waken zolang vreemdelingen zomaar worden opgesloten terwijl zij niets misdeden toen ze naar een veilige toekomst zochten. Als dat stopt, meneer Teeven, dan stoppen wij ook.
Vreemdelingen noemt ons land de mensen die hier binnen wonen. Maar zij zeggen: Noem mij geen vreemdeling, mijn woorden klinken vreemd, maar mijn gevoelens zijn dezelfde als die van jou. Noem mij geen vreemdeling; ik wil mensen dichtbij me omdat het zo koud is en kil, diep in mijn hart Noem mij geen vreemdeling; de grond waarop wij lopen is dezelfde, maar niet het “beloofde land “ dat ik had verwacht. Noem mij geen vreemdeling; grenzen zijn mensen werk, scheidsmuren bouwen wij zelf en isoleren jou ook. Noem mij geen vreemdeling: ik zoek zoals jij vrede en recht in naam van God , zo is er maar één.
Parlementaire enquête asielzoekers’ Er moet een parlementaire enquête komen over het beleid rondom vreemdelingendetentie in Nederland. Die mening heeft Elcke Bonsen, vertrouwensarts van onder andere de Guinese hongerstaker Bah, stelt voor dat er een parlementaire enquête komt naar de detentie van asielzoekers De heer Bah is tijdens zijn uitzetting geweigerd door de piloot in Parijs om nog verder vervoerd te worden, onder meer vanwege het protest dat er onder Guinese passagiers ontstond tegen de schandalige behandeling die hem (wederom) ten deel viel. Buiten Nederland vindt men het hier en daar gelukkig nog steeds niet normaal hoe wij hier met die mensen om menen te kunnen gaan. Een getuige van het wanbeleid: Beroep betreffende visitatie van een vreemdelinge in detentiecentrum
Onderstaand volgen enkele letterlijke passages uit een recente uitspraak, gepubliceerd door Eduard Nazarski, directeur van Amnesty Een asielzoekster die negen dagen in aanmeldcentrum Schiphol op een afdeling met andere vreemdelingen had verbleven, werd toen naar een centrum voor vreemdelingenbewaring overgebracht. De directeur beslist dat klaagster in het belang van de orde en veiligheid in de inrichting gevisiteerd diende te worden … Klaagster weigerde echter mee te werken. Er werd de vrouw te verstaan gegeven dat het personeel haar dan zou uitkleden. En dat daar ‘in verband met de veiligheid’ mannelijke personeelsleden bij aanwezig zouden zijn. Omdat klaagster bleef weigeren mee te werken is zij door personeel ontkleed. Er is een beenklem toegepast, een techniek om de benen uit elkaar te dwingen. Volgens de directeur is er geen sprake geweest van vaginale visitatie. Wel heeft een vrouwelijk personeelslid klaagsters bilnaad geschouwd omdat klaagster weigerde de verzochte kniebuigingen te maken. Nu klaagster geweigerd had mee te werken aan de reguliere visitatie … kon de directeur in redelijkheid beslissen klaagster in het belang van de orde en veiligheid van de inrichting de maatregel van afzondering op te leggen. Volgens het medisch dossier is mevrouw ernstig getraumatiseerd ten gevolge van ondergane verkrachting en mishandeling in het land van herkomst. Bekend was immers dat klaagster in het verleden altijd, zij het onder protest, had meegewerkt aan visitaties bij terugkomst in de inrichting. Een trauma op dit gebied behoefde men dus niet te verwachten. Bovendien had klaagster geen enkele reden gegeven voor haar weigerachtige houding. Dat er twee mannelijke personeelsleden aanwezig waren is volgens de commissie geen onbehoorlijke procedure, omdat de vrouw daarvoor gewaarschuwd was en er bovendien ‘ op dat moment geen andere, vrouwelijke personeelsleden beschikbaar waren.’ Dat de bilnaad is geschouwd acht de commissie:een proportionele maatregel gelet op klaagsters weigering om kniebuigingen te maken. Ten aanzien van het aanleggen van een beenklem bij klaagster, geldt het volgende. Voldoende aannemelijk is dat klaagster op dusdanige wijze verzet heeft geboden tegen de visitatie dat het gebruik van vrijheidsbeperkende middelen, zoals een beenklem, gerechtvaardigd was. Op een enkel punt stelt de commissie de klaagster in het gelijk:Van het gebruikmaken van dit middel [de beenklem] had een schriftelijk verslag, als bedoeld in artikel 9, eerste lid, van de Geweldsinstructie penitentiaire inrichtingen, moeten worden gedaan. Een dergelijk verslag ontbreekt. Dit onderdeel van het beklag zal daarom op formele gronden alsnog gegrond worden verklaard. Aan klaagster zal een tegemoetkoming worden toegekend van 15 euro. Teeven heeft inmiddels besloten dat de “gewone” illegaal in Nederland verblijvenden niet meer zullen worden opgesloten. Dit nieuws klinkt te mooi om waar te zien.. en komt vandaag als het cadeautje dat iedereen verdient. Nu nog daden. Wij waken nog. • Omdat vrijheidsberoving van mensen-zonde-strafblad schending van basisrechten is • Omdat dat plaats vindt in het Detentiecentrum Zeist • Omdat het onacceptabel is dat mensen, hoewel slechts in vreemdelingenbewaring, als criminelen worden behandeld • Omdat dat de enige verklaring kan zijn voor het gebrek aan openheid in de centra • Omdat de mensen achter prikkeldraad weten dat we er even zijn • Omdat zij daardoor bemoedigd worden • Omdat we, door het ontbreken van een opvanglocatie, met lege handen staan wanneer mensen worden geklinkerd • Omdat we ons schamen voor een Nederland dat om deze reden in het zwartboek van Amnesty International staat • Omdat dit alles geweten moet worden • omdat zwijgen medeschuldig maakt……
Hongerstakers ook in het DTC Kamp van Zeist kwamen recent in het nieuws. Over hun lot weten we verder niets.
Oproep Raad van Kerken na bezoek aan Detentiecentrum Rotterdam op 15 mei jl.
De in de afgelopen maand uitgebroken hongerstakingen riepen de Raad van Kerken Nederland naar Rotterdam. Na afloop werd een verklaring uitgegeven. Daarin wordt klare taal gesproken: het Nederlandse vreemdelingenbeleid is vastgelopen. Schrijnend en onthutsend. Mensonwaardig beleid en ontspoorde uitvoering ervan. Psychisch zieke mensen in detentie, zwaar gehandicapte kinderen in gedwongen gezinslocaties, gezinnen die gescheiden van elkaar worden uitgezet, in Kamp van Zeist de man die door oorlogs- en asielbeleidstrauma’s ernstig psychisch gewond in een isoleercel zit omdat hij suïcide probeerde en zich nu insmeert met ontlasting. Het personeel weet geen raad. Zowel de isoleercel als hem in de ontlasting laten zitten is inhumaan. In Rotterdam een hongerstaker met al 20 jaar een verblijfsvergunning, die enkele maanden betaald werk buiten het land heeft gedaan en daarom wordt uitgezet. In gezinslocatie Katwijk een halfzijdig verlamde mevrouw met een driejarig dochtertje dat gehandicapt niet lopen kan, toch mag de deurdranger niet van de deur af, boete € 15. Deze uiteenlopende voorbeelden die de Raad geeft zijn van recente datum. De Raad van Kerken roept op om menswaardig om te gaan met mensen die meer dan anderen kwetsbaar zijn. Kansen op een toekomst moeten worden geboden, ook aan mensen die uiteindelijk niet in Nederland mogen blijven. Het asielbeleid en de uitvoering ervan moeten grondig worden herzien.
Campagne tegen het gesomber in en over Nederland
De stichting Wereldland Nederland is met steun van meer dan honderd bedrijven midden april een campagne gestart om Nederlanders meer vertrouwen in eigen land te geven. Terwijl 90% van hen tevreden blijkt met hun persoonlijke situatie, is slechts 20% tevreden over het maatschappelijke, economische en politieke klimaat in Nederland. Wij hier maken elke wake duidelijk dat er grondige reden voor onvrede is met hoe wij in de Nederlandse samenleving, de overheid, de politiek omgaan met elkaar, met mensen, met vreemdelingen. Bedrijven als Philips en Heineken, Facebook, Google, de publieke omroepen en de commerciële zenders doen mee. Ook het Rijksmuseum doet mee. We kunnen nog wat verwachten. Is het een idee voor de Detentiecentra om ook mee te doen in deze campagne? Interesse?
Laat dan de celdeuren open, ook van 16 tot 8 uur, om te beginnen. Einde aan het cellulair bestaan!
Laat de bewoners hun mobiele telefoon houden, om te beginnen. Laat ruim bezoek toe, om te beginnen.
Geef toegang tot internet aan mensen die geacht worden hun heil elders in de wereld te zoeken, dit om te beginnen.
Geef journalisten toegang tot de gedetineerden, als eerste stap.
Geef opleidingsmogelijkheden aan uitgeprocedeerden om de overleving in hun thuisland te bevorderen, om te beginnen.
Laat werken toe.
Laat gedetineerden naar hun terminale familieleden mogen reizen, zoals criminele gevangenen mogen.
Geef wie ontslagen wordt onderdak en medische zorg als het om zieke mensen gaat, om te beginnen.
Doe de isoleercellen na ontruiming voor eeuwig op slot, om te beginnen.
Geef om te beginnen de kwaliteit van de medische en psychische zorg binnen de detentiecentra een kick boven het niveau van een moeizaam verstrekte paracetamol.
Geef informatie over de toestand van honger- en dorststakers, hoeveel inmiddels, waar en hoe lang?
Geef integer informatie over het aantal suïcides en pogingen daartoe.
Laat de op Schiphol landende vreemdelingen die niet op staande voet toegelaten kunnen worden niet weken lang achter slot en grendel wachten, om te beginnen. Kortom, maak de schandelijke vreemdelingenopvang hier en elders in ons land iets humaner, om te beginnen. Wereldland Nederland, maak van je buitenlandse bezoekers vrienden in plaats van gefrusteerden, als ze geen verblijfsvergunning kunnen krijgen. De wakes gaan door zo lang documentlozen achter de tralies zitten.
Internationale Vluchtelingendag 20 juni
Op donderdag 20 juni is het vluchtelingendag. Hier bij de ingang van het Detentiecentrum Kamp van Zeist is het eindpunt van de fietstocht van Kerk in Actie uit Utrecht. Wij houden ook dan een wake. Of u wel of niet meefietst, u bent hartelijk welkom. De V.N.Hoge Commissaris voor Vluchtelingen rapporteerde recent meer dan 1,2 millioen Syrische vluchtelingen. Het merendeel is naar Jordanië, Libanon en Turkije gevlucht. In Europa zijn ze vooral in Duitsland en Zweden. De nabuurlanden van Syrië worden gevraagd om hun grenzen open te houden voor deze menselijke tragedie. Maar Europa investeert in meer Fortex beveiliging van de E.U. grenzen en vluchten naar hier is erg moeilijk geworden. Degenen die het toch proberen lopen hoge risico’s: 20 duizend hebben de laatste jaren hun leven verloren op weg naar Europa, verdronken op de Middellandse Zee of in rivieren, gestikt in vrachtcontainers en zo meer. Op 20 juni worden deze mensen, gestorven op weg naar een waardig leven in Europa, herdacht.
Het einde van het huidige detentiebeleid is in zicht
De recente ontwikkelingen leiden mij tot de inschatting dat het detentiebeleid in Nederland zo niet langer door gaat. Menselijk, politiek, maatschappelijk, medisch, juridisch, zelfs economisch is het detentieregiem aan zijn eind. Over en sluiten. Zo zij het.
De Protestantse Kerk in Nederland heeft bij de Raad van Europa een klacht ingediend tegen de Nederlandse Staat.
De kerk eist dat illegalen voedsel, kleding en onderdak krijgen.
Volgens de Protestantse Kerk is dit een “uiterst middel” om de Staat te bewegen voor alle soorten vluchtelingen te zorgen. Het doel is volgens de kerk dat Nederland het Europese mensenrechtenverdrag na moet leven. Daarin staat dat iedereen recht heeft op ‘sociale en geneeskundige bijstand en huisvesting’.
In 2010 was een dergelijke klacht van Defence for children en enkele andere organisaties succesvol. De Nederlandse Staat mocht van Europa geen uitgeprocedeerde gezinnen met kinderen meer op straat zetten, omdat dit de menselijke waardigheid van kinderen aantast.
Maar nu gaat het om volwassen asielzoekers. Bij een herhaald verzoek om een verblijfsvergunning mogen ze dat wél in Nederland afwachten, maar ze krijgen geen opvang. Ook gaat het om illegalen, die terug moeten naar hun land van herkomst, maar dat niet willen of niet kunnen. En naar schatting gaat het om duizenden mensen, maar exacte cijfers zijn er niet.
Koepel
De klacht is via een koepel van Europese kerken ingediend bij de Raad van Europa.
De Conference of European Churches is betrokken, omdat alleen Europese organisaties zo’n klacht mogen indienen.
De scriba van de PKN benadrukt, dat de kerk zich niet tegen de asielprocedure zelf keert. Maar de overheid mag deze mensen niet zonder meer op straat zetten!
De klacht wordt behandeld door het Europees Comité voor Sociale Rechten, dat erop toeziet, dat aangesloten landen de regels van het mensenrechtenverdrag naleven. Dit comité gaat in gesprek met de Nederlandse overheid. Mocht de klacht gegrond verklaard worden, dan wordt Nederland opgeroepen het beleid aan te passen.
De hele procedure zal naar verwachting een half jaar tot een jaar duren.
Een bericht over Kamp Zeist
Het gebouw nr. 4 aan het bospad, waar we straks weer naar toe lopen, om bloemen in het hek te steken, om te zingen en de mensen te groeten, wordt eind maart gesloten. De mensen, die daar nu verblijven worden overgeplaatst naar Alphen aan de Rijn (?).
De Protestantse Kerk in Nederland heeft bij de Raad van Europa een klacht ingediend tegen de Nederlandse Staat.
De kerk eist dat illegalen voedsel, kleding en onderdak krijgen.
Volgens de Protestantse Kerk is dit een “uiterst middel” om de Staat te bewegen voor alle soorten vluchtelingen te zorgen. Het doel is volgens de kerk dat Nederland het Europese mensenrechtenverdrag na moet leven. Daarin staat dat iedereen recht heeft op ‘sociale en geneeskundige bijstand en huisvesting’.
In 2010 was een dergelijke klacht van Defence for children en enkele andere organisaties succesvol. De Nederlandse Staat mocht van Europa geen uitgeprocedeerde gezinnen met kinderen meer op straat zetten, omdat dit de menselijke waardigheid van kinderen aantast.
Maar nu gaat het om volwassen asielzoekers. Bij een herhaald verzoek om een verblijfsvergunning mogen ze dat wél in Nederland afwachten, maar ze krijgen geen opvang. Ook gaat het om illegalen, die terug moeten naar hun land van herkomst, maar dat niet willen of niet kunnen. En naar schatting gaat het om duizenden mensen, maar exacte cijfers zijn er niet.
Koepel
De klacht is via een koepel van Europese kerken ingediend bij de Raad van Europa.
De Conference of European Churches is betrokken, omdat alleen Europese organisaties zo’n klacht mogen indienen.
De scriba van de PKN benadrukt, dat de kerk zich niet tegen de asielprocedure zelf keert. Maar de overheid mag deze mensen niet zonder meer op straat zetten!
De klacht wordt behandeld door het Europees Comité voor Sociale Rechten, dat erop toeziet, dat aangesloten landen de regels van het mensenrechtenverdrag naleven. Dit comité gaat in gesprek met de Nederlandse overheid. Mocht de klacht gegrond verklaard worden, dan wordt Nederland opgeroepen het beleid aan te passen.
De hele procedure zal naar verwachting een half jaar tot een jaar duren.
Een bericht over Kamp Zeist
Het gebouw nr. 4 aan het bospad, waar we straks weer naar toe lopen, om bloemen in het hek te steken, om te zingen en de mensen te groeten, wordt eind maart gesloten. De mensen, die daar nu verblijven worden overgeplaatst naar Alphen aan de Rijn (?).
Wat er met het gebouw nr. 52 gaat gebeuren, is nog niet bekend. Indien daar geen vreemdelingen zonder strafblad worden gehuisvest, dan komen er waarschijnlijk nog twee wakes, nl. op 7 april en 5 mei. Als daar wél vreemdelingen zonder strafblad komen, dan gaan de wakes gewoon door op elke eerste zondag van de maand, maar alleen aan de voorkant bij de poort.
Internationale reizigers stranden halverwege op koude perrons. Dat is nog het ergste: dat je halverwege ergens voor uren wordt gedumpt op een station waar de restauratie is gesloten. Reizigers staan gedwongen op een extreem onbeschutte plek. Als men erop uit is geweest om stations zo ongastvrij en ongemakkelijk mogelijk te maken, is die opzet voortreffelijk geslaagd. Wie realiseert zich dat reizigers ook mensen zijn? Wat een rot gevoel, maar straks zijn we hopelijk allemaal behaaglijk warm en veilig weer thuis. Maar dit is toch wel reden voor een parlementair Fyra-onderzoek, want dit kan toch niet! Wat een rot gevoel!
Hoeveel te meer geldt dit voor de mensen, achter onze rug die niet ettelijke uren maar vaak een onbepaald aantal maanden wezenloos moeten wachten in de opzettelijk extreem gemaakte omstandigheden, die we detentiecentra noemen of justitieel complex zoals nu in gebruik genomen op Schiphol? Daar zijn nu cellen voor 580 gedetineerden en een aanmeldcentrum voor 288 mensen in tweepersoons cellen in gebruik genomen. Spiksplinter nieuw en een mensenrechten-schande. Parlementair onderzoek is nodig!
Alle mensen zijn gelijk, alle mensen zijn kwetsbare reizigers op hun tocht door het bestaan.
Je mag mensen niet dumpen voor een niet bekend gemaakte tijd op een extreem onbeschutte plek achter ijzeren tralies. Mensenrechten! Heb Uw naaste lief als U zelf! Nederland wil in zijn buitenlands beleid terecht weer voorvechter zijn van de mensenrechten. Dat is goed.
De zelfmoord van Aleksandr Dolmatov in het Detentiecentrum Rotterdam, een paar dagen geleden, roept bij zijn moeder en bij vele anderen vragen op. Waarom werd de asielaanvraag van deze technicus van een Russische raketfabriek door de IND vlot afgewezen en niet op zijn gevoeligheid erkend? Hoe komt het overigens, dat bij alle statistische gegevens over de trage mensenstroom door de detentiecentra, geen informatie wordt gegeven over het aantal zelfmoorden en overlijdens in de detentiecentra. Terwijl het hoge gebruik van de isoleercellen, 900 maal per jaar, een zorgvuldige monitoring vergt.
Detentiecentra in Nederland hebben in de eerste helft van 2011 zo’n 450 keer vreemdelingen opgesloten in een isoleercel. Gemiddeld zaten er in deze periode 1230 mensen in de in totaal vier detentiecentra in Rotterdam, Schiphol, Zeist en Zaandam. Het gaat hierbij om vreemdelingen die niet uit zichzelf Nederland verlaten. “Maar slechts 25 procent van hen heeft ook daadwerkelijk iets op zijn kerfstok”, zegt SP-kamerlid Gesthuizen. “Daar tegenover staat dat 90 procent van hen psychische klachten heeft.”
(Trouw 23.1.13)
Samen met de wakes bij het Justitieel Complex Schiphol en het Detentiecentrum Rotterdam bepleiten wij en wel op korte termijn:
*Raadpleeg een onafhankelijk arts of psychiater voordat iemand wordt opgesloten.
*Begeleid extra kwetsbare mensen, sluit ze niet op en helemaal niet in een isoleercel.
*Maak gebruik van borgsom, garantstelling, open instellingen. Die zijn al een succes gebleken.
*Laat de deuren van de cellen 24 uur per etmaal open.
*Geef verlof tot begeleid bezoek aan terminale familieleden.
*Onttrek de detentiecentra aan de werking van de Penitentiaire Beginselenwet.
*Laten we zelf in eigen land de mensenrechten respecteren, ook wat onze ongedocumenteerden aangaat. Daarvoor blijven wij samen opkomen.
Het is een beeld dat mij raakt: tegen de zwartste hemel aangeschreven.
Waarom waken wij hier bij het detentiecentrum? Om verschillende motieven.
Een daarvan is die zwarte hemel boven de hoofden van de mensen die hier zitten. Onder welk gesternte wachten zij op wat de toekomst brengen moge?
We zijn deze week aan een nieuw jaar begonnen. Zal dit jaar ook voor hen een nieuw begin brengen?
Een paar berichten uit de laatste nieuwsbrief van STIL in Utrecht, de solidariteitsorganisatie voor vluchtelingen en migranten zonder papieren. Waar veel mensen die hier worden uitgezet naartoe gaan om hulp.
500 vluchtelingen van eerdere tentenkampacties worden in januari mogelijk op straat gezet. Vluchtelingen die aan de acties in Ter Apel en Den Bosch hebben meegedaan zullen in groepjes van 25 mensen worden uitgezet. Anderen zijn of worden alsnog overgebracht naar vrijheidsbeperkende locaties. Sommigen zitten daar al een jaar, want voor onuitzetbare vluchtelingen is nog geen oplossing gevonden. Maar staatssecretaris Teeven meent dat voor deze groep geen opvang hoeft te worden geregeld. Ze zijn hier zelf gekomen, dan kunnen ze ook zelf weer weg.
Mensen zonder verblijfsvergunning kunnen straks op basis van hun status, beter gezegd hun gebrek aan status, een boete krijgen van 3900 euro. Als illegaal verblijven strafbaar wordt, dan zullen mensen in lichamelijke of psychische nood nog minder medisch hulp durven zoeken. Verwacht wordt dat een meerderheid van de Tweede Kamer voor strafbaar stellen zal stemmen.
Mogadishu is officieel weer veilig verklaard. Hierover zal binnenkort in de kamer een debat worden gevoerd. Wanneer is een land weer veilig?
Het is een zwarte hemel boven talloze vluchtelingen en asielzoekers, die hier gekomen zijn in de hoop op een nieuw bestaan.
Waarom waken wij hier?
Omdat wij geloven in elk spoortje licht dat door wie dan ook tegen die zwarte hemel wordt aangeschreven.
Omdat we de hoop niet willen opgeven.
Omdat het aanwijsbaar helpt om aandacht te vragen voor het lot van kwetsbare groepen mensen in onze samenleving.
Als teken van solidariteit.
Sporen van licht zijn er ook.
Op 16 december stonden hier meer dan 250 mensen om aan deze kant van het hek te luisteren naar een concert dat gegeven werd voor de mensen binnen.
Op tweede kerstdag werd in de Nieuwe Kerk in Utrecht een kerstdiner georganiseerd voor mensen met en zonder papieren.
Ook zijn er nieuwe opvangplekken gevonden voor mensen die, met of zonder kinderen de kou in worden gestuurd. De bekendste daarvan is de Vluchtkerk in Amsterdam.
Het bureau van STIL, dat tijdelijk gesloten was omdat ze de toeloop niet meer aan konden, is weer open.
Het zijn misschien maar kleine spoortjes van licht, in kriebelhandschrift geschreven, maar ze zijn er. En ze laten niet af. En wij ook niet.
Straks zal Paul Cherryseed een lied van hoop zingen, met een lichte hand geschreven.
Situatie nu 2 december 2012 Wake Detentiecentrum Kamp van Zeist
Na aantreden van het nieuwe kabinet is de vraag hoe de voor de vreemdelingendetentie verantwoordelijke bewindspersoon zich opstelt. Dit betreft staatssecretaris van Veiligheid en Justitie, de heer F. Teeven. Wij zullen het wellicht nog vaak over hem hebben. Hij gaf op 6 november jl. schriftelijk antwoord op Kamervragen over een zieke Burundese vrouw van 67 jaar die reeds acht maanden in vreemdelingendetentie zat. Inmiddels heeft de Raad van State in hoger beroep een uitspraak gedaan, waardoor zij niet meer in detentie zit, maar wel het land moet verlaten. Het begon met een krantenbericht in het Nederlands Dagblad van 6 oktober jl. onder de titel Vernederende behandeling Jacqueline moet stoppen. Wij citeren nu een paar uitspraken uit het antwoord, die een aanwijzing zouden kunnen zijn hoe de staatssecretaris gaat optreden:
Antwoord op vragen over het detineren van mensen ouder dan 65 jaar die medische klachten hebben:
Indien niet met een lichter middel kan worden volstaan, bijvoorbeeld omdat er een concrete reden is te vrezen dat betrokkene zich niet aan een toezichtsmaatregel zal houden, wordt de vreemdeling in beginsel in bewaring gesteld. De Nederlandse overheid voldoet aan de bepaling uit de Europese terugkeerrichtlijn, die stelt dat bijzondere aandacht wordt besteed aan de
situatie van kwetsbare personen. Personen die extra zorg behoeven worden op een afdeling voor extra zorg geplaatst, waar extra zorg, structuur en aandacht worden geboden. Voor alle ingeslotenen is medische zorg naar behoefte beschikbaar, met het activiteitenaanbod wordt ruim aandacht besteed aan het welzijn van ingeslotenen. Aan de bepaling of een ingeslotene niet detentiegeschikt is ligt een individuele beoordeling door een arts ten grondslag. De arts beoordeelt onder andere aan de hand van de mate waarin de ingeslotene voor zijn algemene dagelijkse levensverrichtingen afhankelijk is van hulp van anderen.
Antwoord op een volgende vraag over het detineren van oudere, zieke mensen:
Ik acht het van belang dat in alle gevallen een afweging wordt gemaakt of met een lichter middel kan worden volstaan. Dat houdt in dat de individuele situatie van de vreemdeling leidend is voor de toepasselijke toezichtmaatregel. Daarbij bestaat nadrukkelijk aandacht voor kwetsbare groepen als minderjarigen of vreemdelingen met medische problemen. In het kader van het vreemdelingentoezicht wordt door de Hulpofficier van Justitie van de Vreemdelingenpolitie en van de Koninklijke Marechaussee ook altijd een belangenafweging gemaakt, waarbij ook eerst gekeken wordt naar alternatieven voor vreemdelingenbewaring.
Als gevolg van de Europese Terugkeerrichtlijn geldt er in beginsel een maximale duur voor vreemdelingenbewaring van 6 maanden. Deze mag worden verlengd tot 18 maanden als betrokkene niet meewerkt aan het vertrek of als de benodigde documentatie uit het land waar naar toe moet worden uitgezet op zich laat wachten. Voor ouderen is in dit kader geen apart maximum gesteld.
Ik laat reacties op deze uitspraken over aan mensen die bekend zijn met de situatie hierbinnen. De zwijgplicht van wie hier werken belet ons zicht erop. Het was mij niet bekend dat er een afdeling voor extra zorg in dit Detentiecentrum functioneerde, noch dat medische zorg naar behoefte beschikbaar is. Begrijp ik nu, dat de individuele beoordeling van de arts van de detentiegeschiktheid van de gedetineerde, met name onder andere gaat over de mate waarin iemand zonder hulp naar het toilet kan. Alsof de geestelijke druk niet primair geldt.
Wij wensen de staatssecretaris in het belang van degenen die onder zijn hoede verkeren wijsheid, menselijkheid, vrede en alle goeds.
Kinderpardon is een feit, door de P.v.d.A. binnengehaald: bemoedigend! Door allerlei organisaties 6 jaar fors voor gelobbyed.
Transithuis: in Groningen onlangs gestart: een lichtpuntje! Uitgeprocedeerden, die dat willen krijgen concrete hulp om hun terugkeer voor te bereiden. Mensen worden zoveel mogelijk op eigen benen gezet en krijgen zelf de regie in handen. KerkinActie, justitiepastores en het ministerie werken hierin samen.
NEGATIEF
Hoofdproblemen worden echter niet aangepakt
De voorwaarden bij het kinderpardon maken dit succes tot 1 met een bijsmaakje: ouders die niet meewerkten door de hele procedure heen vallen er buiten. Kinderen van 1F ouders blijven buiten beeld. Zo zullen veel kinderen die wel al 5 jaar vòòr hun 18-de in Nederland verblijven niet in aanmerking komen voor dit pardon. Er moet gevreesd worden voor een grote mate van willekeur.
Eens illegaal altijd illegaal en als de overheid een fout maakte, waardoor je illegaal gemaakt werd??? Dat kan dan niet meer worden teruggedraaid….
Schrijnende gevallen worden door deze maatregel extra getroffen
Streng/rechtvaardig nog altijd de illusie dat ieder die terug wil ook kan… De realiteit is : de straat. Hun aantal groeit, met tentenkampen en grote aantallen mensen met psychische problemen. De overheid delegeert het probleem naar kerken en gemeenten. Het probleem van de onuitzetbaarheid wordt nog steeds ontkend.
Vreemdelingendetentie een carrousel van 18 maanden maximaal – de straat – 18 maanden biedt geen oplossing, maar leidt tot marginalisering en dehumanisering. Ook deze problematiek wordt ontkend en alternatieven worden van tafel geschoven.
Ongeveer de verklaring die gisteren door de Raad van kerken op het partijcongres van de P.v.d.A. werd gelanceerd.
Voor ons kan het eigenlijk niet anders of het op strafrechtelijke manier detineren van mensen zonder strafblad, omdat ze geen documenten hebben, loopt op zijn laatste benen, want wie zal dit in opspraak zijnde systeem in ons fatsoenlijke land nog willen voortzetten of verdedigen?
Onderwijl is er alsof we niet beter weten door de overheid fors geïnvesteerd in een nieuw mega-gevangeniscomplex Schiphol-West voor vreemdelingen zonder geldige papieren. Het ligt aan een doodlopende weg. In alle denkbare betekenissen. Je kunt het megaproject aan je rechterhand even zien als je vanuit Amsterdam de Schipholtunnel inrijdt. Het moet vanaf december a.s. het detentiecentrum Schiphol Oost vervangen, waar 27 oktober 2005 de verschrikkelijke brand woedde waarbij elf mensen omkwamen. Het moet ook het detentiecentrum Zaandam vervangen. In de cellenblokken kunnen 580 mensen opgesloten worden. Er zijn binnen de metershoge muren ook een Aanmeld Centrum met 2 persoonscellen voor 288 mensen en een rechtbank. Naast het complex is ook een Marechausseekazerne en een Frontex-opleiding gebouwd. Frontex is de grenspolitie ter verdediging van het fort Europa tegen de instroom van migranten.
Het Detentiecentrum Alphen aan de Rijn is inmiddels gerenoveerd en weer in gebruik genomen. In eerste instantie voor 400 mensen. Er komen naast strafrechtelijk gedetineerde vreemdelingen ook Nederlanders te zitten. De capaciteit van het detentiecentrum Alphen is hiermee verminderd van 1300 naar 1000 Er zaten in Kamp van Zeist een tijd lang gedetineerden uit Alphen aan de Rijn, dus de bezettingsgraad zou hierdoor in Soesterberg kunnen gaan dalen. De detentieboten in Zaandam zijn op 14 september gesloten. De vreemdelingen zijn overgeplaatst.
In 2011 werden 6 100 vreemdelingen in de detentiecentra opgesloten. Gemiddeld zaten er steeds 1240 mensen zonder papieren achter slot en grendel. Iets minder dan de helft van hen zat er langer dan drie maanden. Alleen dit cijfer toont al aan dat er nog veranderingen moeten komen wil Nederland enigszins aan de internationale richtlijnen voor het omgaan met ongedocumenteerde mensen gaan voldoen.
Wij voelen ons gesteund in het bij de recente verkiezingen pleiten voor een humaner vreemdelingenbeleid door de oproep van LOS het Landelijk Ongedocumenteerden Steunpunt, Cordaid en Justitia et Pax voor een nieuw en realistisch migratiebeleid. We noemen twee punten: het afschaffen van detentie als standaardprocedure en het elders onderbrengen van de ministeriële discretionaire bevoegdheid, namelijk bij een brede maatschappelijke commissie buiten het politieke spel. Er zal nog wat te bepleiten over zijn, is te voorzien. Wat is er toch gebeurd met de 10x humaner van Kamp van Zeist? Waar gaat dat ook al weer over: geen handboeien bij aanhouding of bezoek aan ziekenhuis of rechtbank, geen naakte visitatie, geen 16 uur per etmaal de celdeuren op slot, kleinschalige opvang, geen inreisverbod, overdracht van de discretionaire bevoegdheid naar een Ombudsvrouw voor de vreemdelingen.
Detentiecentra zijn te duur in geld, in menselijkheid, in opofferen van rechtsbeginselen en in bederven van ons imago in de opkomende economieën. “Situatie nu” wordt tot onze spijt een volgende maal vervolgd.
